ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

Η Κρήτη καταρχάς είναι η γενέτειρα του Δία και του Μίνωα, που δημιούργησε τον καλούμενο Μινωικό Πολιτισμό, που είναι, σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς, ο πρώτος αξιόλογος πολιτισμός στη γη, αυτός που γέννησε τη φιλοσοφία, τα γράμματα και τις τέχνες.

Η Κρήτη είναι επίσης γενέτειρα του Νέαρχου, του Βενιζέλου, του Καζαντζάκη, του Θεοτοκόπουλου, του ….., και τόσων άλλων σπουδαίων  ανθρώπων της ιστορίας, των γραμμάτων και των τεχνών.

Είναι το νησί που προσελκύει κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες λόγω των ξακουστών του  αρχαιολογικών χώρων, τη μοναδική του φυσική ομορφιά και την ικανότητα να συνδυάζει γραφικότατα τοπία με κοσμοπολίτικη ζωή. Είναι βέβαιο ότι τα εκατοντάδες θέρετρα και τα χιλιάδες τουριστικά κέντρα που υπάρχουν σε όλο το νησί θα σας προσφέρουν αξέχαστες και μοναδικές διακοπές.

Το μόνο που θα σας λείψει στην Κρήτη είναι το άγχος!

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ – ΘΕΡΕΤΡΑ ΚΡΗΤΗΣ: Ο τέλειος συνδυασμός ηπειρωτικής και νησιωτικής γης αποτελεί ένα από τα βασικότερα ατού της Κρήτης. Η καλή τουριστική οργάνωση μαζί με τη φυσική ομορφιά και την ζωντανή παράδοση είναι ακόμα μερικά συστατικά της γοητείας της. Δεν είναι τυχαίο πως όποιος πάει μια φορά στην Κρήτη, αφ' ενός θέλει οπωσδήποτε να ξαναπάει και αφ' ετέρου αισθάνεται.. λίγο Κρητικός κατά την παραμονή του!

Η Κρήτη είναι ένα νησί γεμάτο αντιθέσεις. Με αναρίθμητα θέρετρα και γραφικές πόλεις. Είναι αδύνατο να αναφέρει κανείς όλα τα αξιοθέατα σε μια γενική προσέγγιση. Τόσα αρχαία, τόσα μουσεία, τόσα σπήλαια, τόσα ερείπια κάστρων, τόσες μοναδικές ακρογιαλιές και τοπία, που κανείς θα πίστευε ότι δε χωράνε σε ένα κομμάτι γης του μεγέθους της Κρήτης.  Κεφαλαιώδη πάντως θεωρούνται, το Δικταίο άντρο στο Λασίθι, το φαράγγι της Σαμαριάς μήκους 18χλμ, η Αρχαία πόλη της Κνωσού λίγο έξω από το Ηράκλειο, η Αρχαία Φαιστός, το Φοινικόδασος στο Βάι στο νομό Λασιθίου, το μοναστήρι του Αρκαδίου στο νομό Ρεθύμνης, οι σπηλιές στα Μάταλα (Μάτια Αλός) Ηρακλείου, το Αρχαιολογικό μουσείο του Ηρακλείου κ.α.

ΚΛΙΜΑ ΚΡΗΤΗΣ: Το κλίμα της Κρήτης είναι εύκρατο (ήπιο Μεσογειακό) και θεωρείται ως ένα από τα ωραιότερα, υγιεινότερα και ηπιότερα της Ευρώπης. Ένας παράγοντας ο οποίος παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του κλίματος είναι η θάλασσα που περιβάλλει το νησί και περιορίζει την καυστική ένταση του ήλου κατά το καλοκαίρι. Στις παραλιακές περιοχές ιδιαίτερα στις νότιες, το κλίμα είναι τόσο ήπιο ώστε να καλλιεργούνται τροπικά φυτά, όπως είναι η μπανανιά. Η Ιεράπετρα θεωρείται η πιο θερμή ελληνική πόλη και οι περιοχές των ακτών του Λιβύου πελάγους θεωρούνται ως οι πιο θερμές και ξηρές της Ελλάδας.

ΑΚΤΕΣ - ΠΑΡΑΛΙΕΣ – ΟΡΜΟΙ ΚΛΠ ΚΡΗΤΗΣ: Οι ακτές της Κρήτης είναι πολυσχιδείς, με μικρούς και μεγάλους όρμους. Ξεχωρίζουν τέσσερις μεγάλες χερσόνησοι : της Γραμπούσας, της Ροδωπού, το Ακρωτήρι και της Σητείας. Κατά μήκος των ακτών σχηματίζονται οι κόλποι : Κίσσαμου, Χανίων, Ηρακλείου και Μιραμπέλλου.

Το συνολικό μήκος των ακτών της Κρήτης είναι 1.046 km  περίπου. Ο νομός Χανίων διαθέτει δύο υπέροχες παραλίες στη δυτική πλευρά του, το Ελαφονήσι στα νοτιοδυτικά και τη Φαλάσαρνα στα βορειοδυτικά, ενώ μία από τις μεγαλύτερες αμμώδεις παραλίες βρίσκεται στη Γεωργιούπολη, μεταξύ Χανίων και Ρεθύμνου. Μία τροπική παραλία, που βρίσκεται στο ανατολικότερο άκρο του νησιού είναι η παραλία Βάι ένα παραδεισένιο τοπίο όπου φυτρώνει ο μόνος φυσικός φοίνικας της Ευρώπης, δημιουργώντας και το μοναδικό φοινικόδασος της ηπείρου.  Tα Μάταλα στα νότια του Ηρακλείου, είναι γνωστά για τις σπηλιές τους ενώ διαθέτουν και μια απολαυστική, ηλιόλουστη παραλία με άμμο. Υπάρχουν επίσης όμορφες παραλίες στο Φραγκοκάστελλο, στο Μακρύ Γιαλό, στην Κάτω Ζάκρο, στην Πρέβελη, στην Παλαιόχωρα, στην Αγία Πελαγία, στο Ίστρο και στα Μάλια. Τα νότια παράλια είναι ιδανικά για τον περιηγητή που ψάχνει ήσυχες, απομονωμένες παραλίες. Το εσωτερικό του νησιού είναι το λιγότερο γνωστό κομμάτι της Κρήτης. Αποτελεί το κεντρικό, ορεινό τμήμα του νησιού. Αν αναζητάτε μικρά χωριουδάκια χωρίς τουριστικές επιγραφές, τότε αυτό είναι το μέρος που θα τα ψάξετε. Εδώ επίσης θα συναντήσετε τους αληθινούς Κρητικούς: συνήθως ηλικιωμένους ανθρώπους, περήφανους και φιλικούς, με αίσθηση του χιούμορ, πρόθυμους να σας βοηθήσουν όπου μπορούν και να σας κεράσουν μια "ρακή" (το γνωστό τοπικό ποτό).

ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΚΡΗΤΗΣ

ΕΚΤΑΣΗ ΚΑΙ ΘΕΣΗ ΚΡΗΤΗΣ:  Η Κρήτη είναι το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας,  το 2ο  μεγαλύτερο (μετά από την Κύπρο) της ανατολικής Μεσογείου,  το 5ο μεγαλύτερο στη Μεσόγειο και το νοτιότερο της Ευρώπης.  Βρίσκεται  μεταξύ τριών ηπείρων: Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής, συγκεκριμένα στο νότιο τέλος του Αιγαίου πελάγους και καλύπτει μια περιοχή 8.336 km², ήτοι το 6.3% του συνόλου της ελληνικής σημερινής επικράτειας.

Οι γεωγραφικές συντεταγμένες της νήσου είναι περίπου 35° Β 24° Α.  Βρέχεται βόρεια από το Αιγαίο πέλαγος και νότια από το Λίβυο Πέλαγος.

Το νησί είναι 260 χλμ μακρύ και ποικίλλει στο πλάτος από 60 χλμ (που μετριούνται από το ακρωτήριο Δίον στο ακρωτήριο Λίθινο), σε μόνο 12 χλμ στον ισθμό της Ιεράπετρας στην ανατολική Κρήτη.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ, ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ, ΝΟΜΟΙ, ΔΗΜΟΙ, ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΕΔΡΑ ΚΡΗΤΗΣ: Η Κρήτη είναι μια από τις 13 περιοχές της περιφερειακής διοίκησης της Ελλάδας, η νοτιότερη, έχει έδρα το Ηράκλειο και χωρίζεται αφενός σε 68 Δήμους και 2 Κοινότητες και αφετέρου σε 4 νομούς, τους εξής:

Νομός Χανίων     =  150.387 κάτοικοι, με 23 δήμους και 2 κοινότητες,  έδρα τα Χανιά, Δήμος Χανίων =   53.373 κάτοικοι.

Νομός Ρεθύμνης  =    81.936 κάτοικοι,   με 11 δήμους, έδρα το Ρέθυμνο, Δήμος Ρεθύμνου   =   31.687 κάτοικοι

Νομός Ηρακλείου =   292.489 κάτοικοι,  με 26 Δήμους, έδρα το Ηράκλειο, Δήμος Ηρακλείου =  137.711 κάτοικοι

Νομός Λασιθίου   =    76.319 κάτοικοι,   με 8 Δήμους, έδρα ο Αγιος Νικόλαος, Δήμος Αγ. Νικολάου  =   19.462 κάτοικοι

Ο πληθυσμός της Ελλάδας, σύμφωνα με την απογραφή του 2001, είναι 10.961.752 κάτοικοι και της Κρήτης 601.130 κάτοικοι.

Οι πιο μεγάλες πόλεις της Κρήτης είναι: το Ηράκλειο, τα Χανιά, το Ρέθυμνο και ο Άγιος Νικόλαος, που βρίσκονται στη βόρεια πλευρά του νησιού,

Αρχαίες πόλεις Κρήτης: Κνωσός, Φαιστός, Γόρτυνα, Κυδωνία, Λύττος κ.α.

ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΚΡΗΤΗΣ: Το έδαφος της Κρήτης είναι στη μεγαλύτερή του έκταση ορεινό. Σε πολλά δε σημεία βραχώδες. Αναλυτικά η κατανομή του σε κατηγορίες έχει ως εξής : 33% πεδινό, 26% ημιορεινό και 41% ορεινό.

ΟΙ ΟΡΟΣΕΙΡΕΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΤΑ ΛΕΥΚΑ ΟΡΗ ΚΑΙ Η ΙΔΗ Ή ΙΔΑΙΑ ΟΡΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Η Κρήτη, σύμφωνα με τους αρχαίους περιηγητές και γεωγράφους (Διόδωρο, Στράβωνα κ.α.), έχει δυο οροσειρές, τα Λευκά όρη στη δυτική και την Ίδη ή Ιδαία Όρη προς ανατολικά. Τα υψηλότερα βουνά, οι υψηλότερες κορφές, της Ίδης ή Ιδαίων ορέων είναι ο Ψηλορείτης και η Δίκτη, όπου μέσα σε σπήλαιο της Δίκτης, στο Ιδαίον ή Δικταίο άντρο, γεννήθηκε και ανατράφηκε ο Δίας.

Τα Λευκά όρη εκτείνονται στη δυτική Κρήτη, κυρίως στο νομό Χανίων με υψηλότερες κορυφές τις Πάχνες (2453 μ. υψόμετρο), Τροχάρης (2402), Σβουριχτή (2360), ενώ συνολικά γύρω στις 50 κορυφές τους υπερβαίνουν σε υψόμετρο τα 2000 m. 

Ο Ψηλορείτης εκτείνεται στα σύνορα των νομών Ρεθύμνου και Ηρακλείου και είναι το ψηλότερο βουνό όχι μόνο των Ιδαίων ορέων, αλλά και της Κρήτης  με 2456 μ. ύψος. Έχει 5 κορυφές οι οποίες ξεπερνούν τα 2000 μέτρα: ο Τίμιος Σταυρός (2456 μ.), ο Αγκαθιάς (2424 μ.), η Στολίστρα (2325 μ.), η Βουλομένου (2267 μ.) και ο Κούσσακας (2209 μ.).

Η Δίκτη  εκτείνεται στα ανατολικά του νησιού, στα σύνορα νομού Λασιθίου-Ηρακλείου,  σχηματίζοντας το Οροπέδιο Λασιθίου (μέσο ύψος 866 μ.), Η κορυφή με το μεγαλύτερο ύψος λέγεται Σπαθί ή Εντίχτης (2.148 μ.) και βρίσκεται νότια του Οροπεδίου. Υπάρχουν επίσης άλλες ψηλές κορυφές, όπως ο Αφέντης Χριστός ή Ψαρή Μαδάρα (2.141 μ.), ο Λάζαρος (2.085 μ.), η Μαδάρα (1783) κ.α. Στο οροπέδιο  της Δίκτης που ονομάζεται Λασιθίου, κοντά στο χωριό Ψυχρό, βρίσκεται το Δικταίο Άντρο, το σπήλαιο στο οποίο γεννήθηκε και ανατράφηκε ο Δίας, σύμφωνα με τη μυθολογία.

Μεγαλύτερος ποταμός της Κρήτης είναι ο Αναπαοδαρης, ο οποίος  πηγάζει – ενώνει από τη Δίκτη και από μέρη του Ψηλορείτη.

Φημισμένα σπήλαια της Κρήτης είναι το Δικταίο άντρο στη Δίκτη ( Οροπέδιο Λασιθίου), όπου γεννήθηκε ο Δίας, του Μελιδονίου στο Ρέθυμνο  και του Μιλάτου στο Λασίθι, όπου έγιναν ολοκαυτώματα επί Τουρκοκρατίας.

ΦΑΡΑΓΓΙΑ  ΚΡΗΤΗΣ: Το πιο φημισμένο φαράγγι είναι αυτό της Σαμαριάς, που χωρίζει δυτικά τον κύριο όγκο των Λευκών Ορέων. άγριο και επιβλητικό, έχει μήκος 18 χιλιόμετρα, πλάτος 3-40 μέτρα και βάθος 600 μέτρα. Στον Ομαλό, από όπου γίνεται η προσπέλαση προς αυτό, υπάρχει μεγάλο σπήλαιο βάραθρο με εσωτερικές λίμνες. Ακολουθούν το φαράγγι του Νίμπρου, στην ανατολική πλευρά των Λευκών Ορέων και το Κουρταλιώτικο φαράγγι στο νομό Ρεθύμνης, που οδηγεί στις γραφικές ακτές του Λιβυκού πελάγους. Από το φαράγγι αυτό διέρχεται η οδός από το Ρέθυμνο  στη μονή Πρεβέλης. Στη Δίκτη υπάρχει και το Φαράγγι που καλείται Χώνες ή Βιτζιλόνερο, το οποίο είναι και μια από τις πηγές πηγές του ποταμού Ανεποδάρ.  Είναι το πιο άγριο της Κρήτης και γι αυτό εκεί ήταν πάντα καταφύγιο των επαναστατών της Κρήτης: Κόρακα, Κρασαναδαμη, Μπαντουβά κλπ

ΠΟΤΑΜΙΑ ΚΡΗΤΗΣ: Οι πιο μεγάλοι ποταμοί της Κρητης είναι ο Αναποδάρης και ο Γεροπόταμος στον κάμπο της Μεσαράς. Άλλοι ποταμοί είναι ο Τυφλός ή Κακοπέρατος και ο Κολένης, που χύνονται στον κόλπο του Κισάμου, ο Ταυρονίτης, ο Κερίτης ή Πλατανιάς, ο Θερισιανός και ο Κλαδισός που χύνονται στον κόλπο των Χανίων και άλλοι. Τρεις από τους ποταμούς της Κρήτης έχουν αλμυρά νερά, ο Αλμυρός του Αποκορώνου, μήκος 1χλμ., ο Αλμυρός του Ηρακλείου, μήκους 2χλμ. και ο Αλμυρός του Μιραμπέλλου, κοντά στις ακτές.  Στη Δίκτη βρίσκονται οι πηγές χειμάρρων/ποταμών όπως οι Αποσελέμης, στα βόρεια και κεντρικά, ο Μπαρίτης (είναι παραπόταμος του Αναποδάρη) στα νοτιοδυτικά και ο Kρυός ή Ψωριάρης στα νοτιοανατολικά. Η λεκάνη απορροής του Αποσελέμη ξεκινάει νοτίως του οροπεδίου του Καθαρού στα σύνορα του δήμου Ιεράπετρας. Στη συνέχεια αφού διασχίσει το οροπέδιο Καθαρού εισέρχεται στο οροπέδιο Λασιθίου μέσω του φαραγγιού του Χαυγά. Επειδή τα νερά του Αποσελέμη δε βρίσκουν υπέργειο πέρασμα από το οροπέδιο Λασιθίου στην κυριολεξία εξαφανίζονται στην περιοχή του Χώνου και υπογείως κατεβαίνουν στην επαρχία Πεδιάδος του νομού Ηρακλείου. Τελικά εκβάλλει στο Κρητικό πέλαγος στην περιοχή της Ανάληψης. Ο Κρυός ποταμός πηγάζει από τις κορυφές Σπαθί (νότια) και Αφέντης Χριστός (ανατολικά) και αφού διασχίσει το Σελάκανο με νοτιοανατολική ροή και στη συνέχεια νότια εκβάλλει στο Λιβυκό πέλαγος στο χωριό Μύρτος. Ο Μπαρίτης πηγάζει από την περιοχή της Δίκτης που ονομάζεται Χώνες ( βρίσκονται μεταξύ κορφής Σπαθί και κορφή Αφέντης Χριστός) και με δυτική ροή διασχίζει την κοιλάδα της Εμπάρου. Στη συνέχεια με νότια ροή  ενώνεται με ένα άλλο παραπόταμο του ποταμού Αναποδάρη και ομού εκβάλλονται στο Λιβυκό πέλαγος στη θέση Δέρματος διασχίζοντας το φαράγγι Χούσακας,

ΛΙΜΝΕΣ ΚΡΗΤΗΣ: Στην Κρήτη υπάρχουν τρεις μικρές λίμνες. Η μεγαλύτερη του Κουρνά βρίσκεται στον Αποκόρωνα, η άλλη μέσα στην πόλη του Αγίου Νικολάου και η τρίτη στην επαρχία Κισάμου. Αυτή το καλοκαίρι ξεραίνεται.

ΟΡΥΚΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΡΗΤΗΣ: Το υπέδαφος της Κρήτης είναι πλούσιο σε ορυκτά. Βρέθηκαν σίδηρος, μόλυβδος, στεατίτης, μαγνήσιο, λιγνίτης, θείο, χαλκός και ψευδάργυρος. Υπάρχουν επίσης πολύτιμα μέταλλα, όπως χρυσός, άργυρος και πολύτιμοι λίθοι.

Το πάριο χρονικό αναφέρει ότι επί Μίνωα Α’, το 1453 π.X. ή 1210 πριν από το Διόγνητο βρέθηκε σίδηρος στην Ίδη.

Δάση: Πριν πολλά χρόνια η Κρήτη είχε πυκνά δάση, εξ ου και τα όρη της Κρήτης λεγόταν «Ιδαία» = σύδενδρα. Σήμερα η δασοκάλυψη του νησιού είναι μικρή σε σχέση με την αρχαιότητα. Κύρια δασικά δέντρα είναι  ο πρίνος (η βελανιδιά και πουρνάρια) και ο ασφένδαμος (λιανό)  και ακολουθούν το πεύκο, η δρυς, το κυπαρίσσι και η καστανιά.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΡΗΤΗΣ: Η οικονομία της Κρήτης στηρίζεται κυρίως στο Τουρισμός το εμπόριο, η κτηνοτροφία  και τη γεωργία.  Το νησί του Ξένιου Δία σήμερα είναι η πρώτη δύναμη της Ελλάδος στον Τουρισμό. Εκεί υπάρχουν σήμερα  αναρίθμητες μικρές και μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες. Τα κύρια γεωργικά προϊόντα της Κρήτης είναι : λάδι, ελιές, πορτοκάλια, σιτηρά, σταφίδες, πατάτες μήλα κ.α.,  ακόμα πρώιμα κηπευτικά (αγγούρια, πιπεριές κ.τ.λ.) και μπανάνες  Η Κρήτη με το γόνιμο έδαφος και το θαυμάσιο κλίμα, παράγει σχεδόν τη μισή ποσότητα λαδιού της χώρας, το σύνολο σχεδόν της σουλτανίνας και μεγάλες ποσότητες κρασιού, φρούτων και κηπευτικών. Η Κρήτη φημίζεται στο εξωτερικό για ορισμένα είδη τυριών και πρώιμων κηπευτικών. Αναπτυγμένη είναι επίσης και η οικοτεχνία. Λειτουργούν εργαστήρια ραπτικής, υφαντικής, πλεκτικής, ταπητουργίας και δαντελοποιίας.

Ο ΜΙΝΩΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΙΝΩΙΤΕΣ ΗΣΑΝ ΈΛΛΗΝΕΣ

ΚΑΙ  Ο ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΗΤΑΝ  Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ

ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΞΙΟΛΟΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Μερικοί ισχυρίζονται ότι οι Μινωίτες δεν ήσαν Έλληνες, αλλά ίδιους έθνους με τους Κάρες και Λέλεγες και συνεπώς ο Μινωικός πολιτισμός δεν  ήταν ελληνικός, αφού ο Ηρόδοτος ( Α 172 -173 ) αναφέρει ότι αρχικά την Κρήτη την κατείχαν οι βάρβαροι και ο Όμηρος (Οδύσσεια, ραψωδία τ 178 – 183)   ότι οι Κρήτες μιλούσαν μεμειγμένη γλώσσα, κάτι που δεν είναι αληθές, γιατί:

1) Ο Όμηρος (Ιλιάδα Β 402 – 405 και Β 645 – 652) αναφέρει ότι στον πόλεμο της Τροίας όλες οι πόλεις της Κρήτης ( και η Κνωσός και η Γόρτυνα και η Λύκτος κλπ ) ήσαν με το μέρος των Αχαιών ή Αργείων ή Δαναών ή Πανελλήνων και αρχηγός όλων των αντρών των κρητικών πόλεων (Κνωσού, Γόρτυνας κ.τ.λ.) ήταν ο Ιδομενέας, που ήταν αφενός εγγονός του Μίνωα και αφετέρου ένας από τους γενικούς αρχηγούς όλων των Αχαιών ή Αργείων ή Δαναών ή Πανελλήνων:  «…δε γέροντας αριστήας Παναχαιών, Νέστορα μεν πρώτιστα και Ιδομενέα άνακτα…» (Ιλιάδα, Β 402 – 405). Επομένως ο Μίνωας και οι κάτοικοι της Κρήτης επί Μίνωα (οι Κύδωνες, οι Ετεοκρήτες, οι Αχαιοί, οι Πελασγοί και οι Δωριείς.)  ήσαν   μέρος, φύλα,  των Παν-αχαιών, άρα Έλληνες.

Πέραν αυτού ο Διόδωρος, ο Πλάτωνας, ο Παυσανίας και πάρα πολλοί άλλοι αρχαίοι συγγραφείς λένε ξεκάθαρα ότι ο Μίνωας και οι Μινωίτες ήσαν Έλληνες, πρβ:

«Ο Μίνωας, που ήταν ο μεγαλύτερος των αδελφών, έγινε βασιλιάς του νησιού και ίδρυσε σ’ αυτό αρκετές πόλεις, με γνωστότερες την Κνωσό, Φαιστό και Κυδωνία. Ο ίδιος θέσπισε και αρκετούς νόμους για τους Κρήτες, προσποιούμενος ότι τους έλαβε από τον πατέρα του το Δία με τον οποίο συνομιλούσε μέσα σε κάποια σπηλιά. Απέκτησε, επίσης, μεγάλη ναυτική δύναμη, κυρίευσε τα περισσότερα νησιά κι έγινε ο πρώτος Έλληνας θαλασσοκράτορας». (Διόδωρος Σικελιώτης 5, 78 και 79)

«Την δε Κάρπαθον πρώτοι μεν ώκησαν των μετά Μίνω τινές συστρατευσάντων, καθ’ όν χρόνο εθαλασσοκράτησε πρώτος των Ελλήνων = σε νέα ελληνική: Της Καρπάθου πρώτοι κάτοικοι ήσαν κάποιοι από εκείνους που εκστράτευσαν μαζί με το Μίνωα, την εποχή που έγινε ο πρώτος Έλληνας θαλασσοκράτορας (Διόδωρος Σικελιώτης, 5, 54).

 «Πρώτος, λένε, που έπεισε το λαό να χρησιμοποιεί γραπτούς νόμους ήταν ο Μνεύης. Αυτός λοιπόν προσποιήθηκε πως του έδωσε τους νόμους ο Ερμής, με τη διαβεβαίωση πως θα φέρουν μεγάλα καλά στη ζωή των ανθρώπων, όπως ακριβώς έκανε, λένε, στους Έλληνες ο Μίνωας στην Κρήτη και ο Λυκούργος στους Λακεδαιμονίους, που ο ένας είπε ότι πήρε τους νόμους από το Δία και ο άλλος από τον Απόλλωνα.». (Διόδωρος Σικελιώτης, Βίβλος 1, 94)

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:  Αυτοί λοιπόν, οι Κρήτες, έχουν τους πιο παλιούς νόμους απ’ όλους τους Έλληνες; («Ουκούν ούτοι, οι Κρήτες, παλαιοτάτοις νόμοις χρώνται των Ελλήνων»)

ΕΤΑΙΡΟΣ: Ναι.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:  Ξέρεις ποιοι ήταν οι άξιοι βασιλείς τους; Ο Μίνωας και ο Ραδάμανθυς, γιοι του Δία και της Ευρώπης’ δικοί τους είναι οι νόμοι. (Πλάτων, «Μίνως», 318 – 321)

«Οι δε τα μυθώδη πάντα περιαιρούντες εκ της ιστορίας πεπλάσθαι φασίν υπό του Νόμα τον περί της Ηγερίας λόγον, ίνα ράον αυτώ προσέχωσιν οι τα θεία δεδιότες και προθύμως δέχωνται τούς υπ´ αυτού τιθεμένους νόμους, ως παρά θεών κομιζομένους.  Λαβείν δε αυτόν την τούτων μίμησιν αποφαίνουσιν εκ των Ελληνικών παραδειγμάτων ζηλωτήν γενόμενον της τε Μίνω του Κρητός και της Λυκούργου του Λακεδαιμονίου σοφίας.. (ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ Λόγος Β’ LXI. 1-2)

2) Ο Ηρόδοτος πράγματι στο εδάφιο Α 172 -173  αναφέρει ότι αρχικά (πριν από το Μίνωα) όλη την Κρήτη την κατείχαν οι βάρβαροι, όμως αυτό το λέει, επειδή γι αυτόν  (βλέπε εδάφιο Ηρόδοτος Α 56 – 57)  αρχικά  όλοι οι Έλληνες ήσαν και αυτοί ένα βάρβαρο φύλο, οι καλούμενοι τότε Πελασγοί,  που  λίγο πριν από την εποχή του Μίνωα αποκόπηκαν από αυτό πρώτα οι Δωριείς ( μέρος των οποίων ήταν και οι φυλές αυτές που πήγαν στην Κρήτη με αρχηγό τον Τέκταμο, παππού του Μίνωα) και αποτέλεσαν ξέχωρο έθνος, το Ελληνικό. Στο έθνος αυτό μετά, δηλαδή το ελληνικό, συνεχίζει να λέει ο Ηρόδοτος, προσχώρησαν όλοι οι Πελασγοί (οι Ίωνες ή Αθηναίοι, οι Αιολείς ή Θεσσαλοί κ.α.), καθώς και πολλοί άλλοι βάρβαροι.  Έτσι για τον Ηρόδοτο στην Κρήτη πριν από το Μίνωα υπήρχαν από τη μια  οι Δωρείς (που τότε μόνο αυτοί λεγόταν και  Έλληνες   και εκείνων ο βασιλιάς, ο Αστέριος του Τέκταμου,   πήγε στη Φοινίκη και έκλεψε την πριγκίπισσα Ευρώπη, τη μάνα του Μίνωα)  και από την άλλη οι βάρβαροι ακόμη Ετεοκρήτες, Πελασγοί και Αχαιοί, τους οποίους μετά ένωσε ο Μίνωας σε ενιαίο σύνολο με τους Δωριείς.

3) Ο Όμηρος (Οδύσσεια, ραψωδία τ 178 – 183 )   δεν αναφέρει ότι οι κάτοικοι της Κρήτης  μιλούσαν ξένη ή μη ελληνική γλώσσα, αλλά «μεμειγμένη γλώσσα»,  δηλ. με λέξεις από πολλές ελληνικές διαλέκτους. Και το λέει αυτό, επειδή η Κρήτη από τη μια ήταν ένα ενιαίο κράτος και από την άλλη αποτελείτο από πολλές φυλές (Ετεοκρήτες, Δωριείς, Αχαιούς, Πελασγούς και Κύδωνες) που κάθε μια από αυτές είχε τη δική της διάλεκτο, κάτι που δεν συνέβαινε στις άλλες πόλεις-κράτη. Αν δεν ήταν έτσι  ή αν κάποιο από τα φύλα της Κρήτης ήταν βαρβαρικό, ο Όμηρος θα έλεγε ότι το τάδε φύλο είναι βαρβαρόφωνο, όπως λέει π.χ. για τους Κάρες

Σημειώνεται ότι:

 Α) Τα άλλα φύλλα που ενώθηκαν με τους Πελασγούς και αποτέλεσαν το Ελληνικό Έθνος ήταν οι Δαναοί,  οι Καδμείοι ή Θηβαίοι κ.α.. Οι Εβραίοι, οι Καδμείοι ή Θηβαίοι και οι Δαναοί, σύμφωνα με τους Ισοκράτη (Παναθηναϊκός), Πλάτωνα (Μενέξενος), Διόδωρος κ.α., αλλά και την Αγία Γραφή, διώχτηκαν από την Αίγυπτο το 1500 π.χ. και οι μεν Εβραίοι πήγαν εκεί που είναι σήμερα και οι άλλοι στην Ελλάδα.

Β) Πριν από τον 15^ο αι. στην Ελλάδα ζούσαν οι καλούμενοι Πελασγοί , φύλα των οποίων ήσαν οι νησιώτες (Ετεόκρητες κ.α.), οι Ίωνες ή Αθηναίοι, οι Δωριείς ή Σπαρτιάτες κ.α.. και γι αυτό και θεωρούνταν αυτόχθονες.  Λίγο πριν από τα Τρωικά ήρθαν και κατάλαβαν την Πελοπόννησο οι Φρύγες με τον Πέλοπα.   Κατά τα Τρωικά οι αυτόχθονες Πελασγοί μαζί με τους επήλυδες  Δαναούς,  Καδμείους ή Θηβαίους και Πέλοπες αποτέλεσαν το ελληνικό έθνος.  Οι Δωριείς ήσαν και αυτοί Πελασγοί με κοιτίδα τη Φθιώτιδα που έφυγαν από τη Θεσσαλία και άλλοι πήγαν στην Κρήτη, άλλοι στη Μακεδονία και άλλοι στην Πελοπόννησο.

Γ) Σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς, στην Κρήτη αρχικά ζούσαν οι καλούμενοι Ετεοκρήτες ή άλλως Ιδαίοι Δάκτυλοι ή Κ(ου)ρήτες > Κρητες,  Μετά πήγαν οι Κύδωνες, οι οποίοι είχαν πάει στην Κρήτη από την Αρκαδία – Γορτυνία της Πελοποννήσου εξ ου και η Γόρτυνα της Κρήτης. Οι Ιδαίοι Δάκτυλοι ή Κουρήτες είχαν πάει στην Κρήτη από τη Φρυγία ή από την Κρήτη πήγαν Κρήτες στη Φρυγία και γι αυτό υπάρχει λέει οροσειρά Ίδη ή Ιδαία όρη και στην Κρήτη και στην Φρυγία (= η Τρωάδα στη Μ. Ασία). Όταν ήταν βασιλιάς της Κρήτης ο Κρηθέας, έφυγαν κάποιες φυλές των Αχαιών, Πελασγών και Δωριέων με αρχηγό τον Τέκταμο (ήταν γιος του Δώρου του Έλληνα και παππούς του Μίνωα)  από το Πελασγικό Άργος και πάνε στην Κρήτη, η οποία τότε είχε πάθει μερική ερήμωση λόγω του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα που είχε συμβεί λιγο πριν. Στη συνέχεα ο Μίνωας, όταν έγινε βασιλιάς (βασίλευε το έτος 1470 π.Χ., σύμφωνα με το Πάριο χρονικό), με τον αδελφό του Ραδάμανθυ από τη μια ενώνουν σε ενιαίο σύνολο (με πρωτόγνωρα για την εποχή σύνταγμα και νόμους)  τους αυτόχθονες (Κύδωνες και Ιδαίους Δακτύλους) με τους επήλυδες (Αχαιούς, Δαναούς και Πελασγούς) της Κρήτης και από την άλλη συγκροτούν πολεμικό ναυτικό, κάτι που έγινε και αυτό για πρώτη φορά στον κόσμο, και  μ’ αυτό διώχνουν από τα νησιά του Αιγαίου τους εκεί διαβιούντες ληστές και πειρατές Κάρες και Φοίνικες με αποτέλεσμα η Κρήτη να γίνει θαλασσοκράτειρα. Σημειώνεται επίσης ότι όταν ο Μίνωας πήρε τη βασιλεία, ο αδελφός του ο Σαρπηδόνας στασίασε, όμως ηττήθηκε και κυνηγημένος από το Μίνωα κατέφυγε με τους στασιαστές του στη Μ. Ασία, στη χώρα που από αυτούς ονομάστηκε Λυκία,  όπου έκτισε τη Μίλητο σε ανάμνηση της Κρητικής Μιλάτου.

2. ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΙΝΩΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ανατρέχοντας στους αρχαίους συγγραφείς: Όμηρος, Πλάτων(Νόμοι 625-631, Μίνως 320 β, Πρωταγόρας 342 α-γ), Ισοκράτης (Παναθηναϊκός 205), Στράβων  (Ι’, C 476 – 478), Διόδωρος  κ.α. βλέπουμε να αναφέρουν ότι:

Α) Ο Μίνωας με τον αδελφό του Ραδάμανθυ ήταν εκείνοι που συγκρότησαν πρώτοι στον κόσμο πολεμικό ναυτικό και μ’ αυτό αφενός έδιωξαν καταρχήν από τα νησιά του Αιγαίου (Κυκλάδες κ.α.) τους  ληστές και πειρατές Κάρες και Φοίνικες που έμεναν εκεί και τα οίκησε με Κρήτες. Τα νησιά του Αιγαίου, πλην Κρήτης και Ρόδου, πριν από το Μίνωα δεν κατοικούνταν από μόνιμους κατοίκους πλην μόνο από πειρατές και ληστές, επειδή δεν είχε ακόμη αναπτυχθεί η γεωργία και η ναυτιλία και ως εξ αυτού στα νησιά δεν μπορούσαν να μένουν μόνιμοι κάτοικοι. Αποτέλεσμα του γεγονότος αυτού ήταν από τη μια ο Μίνωας να γίνει θαλασσοκράτορας και από την άλλη να ελευθερωθούν οι θαλάσσιοι διάδρομοι και έτσι οι Έλληνες  να μπορέσουν να επικοινωνήσουν, να ασχοληθούν με τη ναυτιλία, να αποκτήσουν πόλεις,  μόνιμη κατοικία (γιατί πριν δεν τους άφηναν οι ληστρικά και πειρατικά διαβιούντες Κάρες και Φοίνικες) και έτσι να δυναμώσουν και να επικρατήσουν κατόπιν στα Τρωικά, πρβ:

Β) Ο Μίνωας με τον αδελφό του Ραδάμανθυ ήταν εκείνοι που ένωσαν σε ενιαίο σύνολο όλες τις φυλές της Κρήτης, ανεξάρτητα από την καταγωγή τους, και από την άλλη θέσπισαν  νόμους και όργανα διοίκησης, καθώς και νόμους για τις συναλλαγές, σχολεία κ.α. Επι Μίνωα επινοήθηκαν: το σύνταγμα, η βουλή, οι γερουσιαστές, οι νόμοι για τη διοίκηση και τις συναλλαγές κ.τ.λ. παραλλαγές των οποίων είναι αυτά που έχουμε σήμερα. Μάλιστα επειδή οι νόμοι του Μίνωα ήταν για πρώτη φορά σύμφωνοι και με το περί δικαίου ή θείων συναίσθημα κ.τ.λ., οι μινωικοί νόμοι αποκαλέστηκαν θεϊκοί ή για το λόγο αυτό ειπώθηκε  ότι ο Μίνωας έπαιρνε του νόμους του κατευθείαν από το Θεό στο όρος Δίκτη (κάτι ως έλεγαν οι Εβραίοι και για το Μωυσή  στο όρο Σινά) ή γι αυτό το λόγο ο Μίνωας μετά το θάνατό του ανακηρύχθηκε γιος του Θεού και κριτής στον Άδη των Ελλήνων (κάτι όπως έγινε και με τους  Μ. Αλέξανδρο, Μ. Κωνσταντίνο κ.α., που κι αυτοί ανακηρύχθηκαν γιοι Θεού ή άγιοι κ.τ.λ.). Αποτέλεσμα της πολιτείας που οργάνωσε ο Μίνωας ήταν να δημιουργηθεί ο πρώτος στον κόσμο πολιτισμός, ο καλούμενος σήμερα Μινωικός πολιτισμός.

Γ) Την πολιτεία των Κρητών, το μινωικό πολιτισμό,  αντέγραψαν πρώτοι οι Σπαρτιάτες με το Λυκούργο και  μετά οι Αθηναίοι με το Σόλωνα και τον Επιμενίδη και εξ αυτών μετά ο υπόλοιπος πολιτισμένος κόσμος. Πριν από το Μίνωα σε όλο τον κόσμο δεν υπήρχε πολιτισμός, υπήρχε απλώς από τη μια ο μεταναστευτικός βίος λόγω του ότι δεν υπήρχαν σύνορα (κράτη και ασφάλεια) και γεωργία, οπότε οι άνθρωποι έπρεπε να μεταναστεύουν για εξεύρεση πηγών διατροφής,  και από την άλλη ο κάθε βασιλιάς έκανε ό,τι ήθελε ή όριζε τους νόμους και τους αρχηγούς μιας φυλής ή ενός κράτους ανάλογα με τις προσωπικές του επιθυμίες και νοημοσύνη. Η Αρχαία Αίγυπτο και άλλες περιοχές είχαν λέει μνημεία και μια κάποια οργάνωση, όμως πολιτισμό δεν είχαν.

Όταν κατέβησαν λέει από τη Στερεά Ελλάδα στην Πελοπόννησο οι Δωριείς οδηγημένοι από τους εξόριστους βασιλιάδες του Άργους (τους καλούμενους Ηρακλείδες) και κατέκτησαν τους Αχαιούς και Δαναούς που κατοικούσαν εκεί από τη μια έκαναν πρωτεύουσά τους την Σπάρτη και από την άλλη έστειλαν το Λυκούργο σε άλλα μέρη  (Κρήτη, Αίγυπτο κ.α.), για να αντιγράψει τη πιο καλή πολιτεία, προκειμένου να δημιουργήσουν τη δική τους (την καλούμενη μετά Σπαρτιατική) πολιτεία. Ωστόσο παντού οι νόμοι και οι πολιτείες του φάνηκαν λέει  γελοία πλην μόνο της Κρήτης, κάτι που αντέγραψε και από τότε η Σπάρτη ευημέρησε, πρβ:

«Ο Μίνως, εξ όσων κατά παράδοσιν γνωρίζομεν, πρώτος απέκτησε πολεμικόν ναυτικόν, και εκυριάρχησεν επί του μεγαλυτέρου μέρους της θαλάσσης, η οποία ονομάζεται σήμερον Ελληνική. (Θουκυδίδης, Ιστορία Α, 4)

 «Αλλ' ακόμη περισσότερον επεδίδοντο εις την πειρατείαν οι νησιώται Κάρες και Φοίνικες, οι οποίοι είχαν κατοικήσει τας περισσοτέρας από τας νήσους,……. Αλλ' αφότου συνεκροτήθη το πολεμικόν ναυτικόν του Μίνωος, αι δια θαλάσσης συγκοινωνίαι έγιναν ασφαλέστεροι, αφ' ενός μεν διότι οι κακοποιοί των νήσων αυτών εξεδιώχθησαν υπ' αυτού, κατά την εποχήν ακριβώς που προέβη εις εποικισμόν των περισσοτέρων, εξ αλλού δε διότι οι κάτοικοι των παραλίων ήρχισαν ήδη ν' αποκτούν μεγαλυτέρας περιουσίας και να έχουν μονιμωτέραν κατοικίαν, και μερικοί μάλιστα, όπως ήτο φυσικόν δι' ανθρώπους, των οποίων ηύξανε καθημερινώς ο πλούτος, και με τείχη περιέβαλλαν τας πόλεις των. Διότι, ένεκα του γενικού πόθου του κέρδους και οι ασθενέστεροι ηνείχοντο την εξάρτησιν από τους ισχυροτέρους και οι δυνατώτεροι, διαθέτοντες πλούτον, καθίστων υπηκόους των τας υποδεεστέρας πόλεις. Και μόνον βραδύτερον, όταν είχαν ήδη έτι μάλλον προαχθή εις την κατάστασιν αυτήν, εξεστράτευσαν κατά της Τροίας….( Θουκυδίδη Α», 8)

“Στην ιστορία έχει γραφτεί πως ο Μίνωας ήταν έξοχος νομοθέτης, πρώτος που κυριάρχησε στις θάλασσες. («Ιστόρηται δ’ ο Μίνως νομοθέτης γενέσθαι σπουδαίος θαλασσοκρατήσαί τε πρώτος =). Χώρισε το νησί στα τρία και σε κάθε μέρος έχτισε πόλη, την Κνωσό……. Κατά τον Έφορο, ο Μίνωας θαύμαζε κάποιο παλαιό, το Ραδάμανθυ, που είχε ίδιο όνομα με τον αδελφό του. Αυτός πρώτος αναφέρεται ότι εκπολίτισε το νησί με νόμους και κτίσεις πόλεων και συντάγματα, υποστηρίζοντας ότι φέρνει από τον ίδιο το Δία τους νόμους του…… Για την Κρήτη λέγεται ότι στα αρχαία χρόνια είχε καλή διακυβέρνηση και οι καλύτεροι από τους Έλληνες τη θαύμαζαν. Ανάμεσά στους πρώτους ήταν οι Λακεδαιμόνιοι, όπως ομολογούν ο Πλάτωνας στους Νόμους και ο Έφορος που περίγραψε το πολίτευμά τους στο έργο Ευρώπη.… (Στράβων «Γεωγραφικά» Ι’, C 476 – 478)

«Διότι για το ότι ήταν καλός και δίκαιος, καλός νομέας, όπως λέγαμε προηγουμένως, ισχυρότατη απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι οι νόμοι του Μίνωα παραμένουν αδιασάλευτοι, επειδή βρήκε την αλήθεια, σχετικά με τη διοίκηση της πόλης.  (Πλάτωνα «Μίνως», 318 – 321)

«η φιλοσοφία είναι παλαιότατη μεταξύ των Ελλήνων και περισσότερο στους Κρήτες και στους Λακεδαιμόνιους»… ( Πλάτων, Πρωταγόρας 342 a-c) κ.α.

Θα ‘πρεπε να πεις: Ξένε, δεν είναι τυχαίο που οι νόμοι της Κρήτης  έχουν τόσο μεγάλη φήμη σε ολόκληρο τον Ελληνικό κόσμο. Είναι νόμοι δίκαιοι, που προσφέρουν ευτυχία σε όσους τους ακολουθούν, Δίνουν δηλαδή όλα τα αγαθά, τα οποία ανήκουν σε δυο κατηγορίες, ανθρώπινα και θεία. Τα πρώτα βασίζονται στα δεύτερα – κι όταν μια πόλη αποκτά το δεύτερο, κερδίζει στη συνέχεια και το άλλο, αφού το μεγαλύτερο περικλύει το μικρότερο…«Ω ξένε, εχρην ειπειν, οι Κρητών νόμοι ουκ εισίν μάτην διαφερόντως εν πάσιν ευδόκιμοι τοις Έλλησιν>> (Πλάτωνα, Νόμοι, 625 - 631)

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:  Ποιος από τους παλαιούς βασιλείς λέγεται ότι υπήρξε καλός νομοθέτης, του οποίου οι νόμοι διασώζονται ακόμα και σήμερα, επειδή είναι θεϊκοί;

ΕΤΑΙΡΟΣ:  Δεν μου έρχεται στον νου.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:  Δεν ξέρεις ποιοι Έλληνες έχουν τους παλιότερους νόμους;

ΕΤΑΙΡΟΣ: Μήπως εννοείς τους Λακεδαιμονίους και το νομοθέτη Λυκούργο;

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:  Αλλά και αυτοί οι νόμοι σε καμία περίπτωση δεν υπάρχουν περισσότερο από τριακόσια χρόνια ή κάτι περισσότερο. Αλλά και οι καλύτεροι από τους νόμους τούτους από πού ήρθαν; Ξέρεις;

ΕΤΑΙΡΟΣ: Λένε από την Κρήτη.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:  Αυτοί λοιπόν, οι Κρήτες, έχουν τους πιο παλιούς νόμους απ’ όλους τους Έλληνες; («Ουκούν ούτοι, οι Κρήτες, παλαιοτάτοις νόμοις χρώνται των Ελλήνων»)

ΕΤΑΙΡΟΣ: Ναι.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:  Ξέρεις ποιοι ήταν οι άξιοι βασιλείς τους; Ο Μίνωας και ο Ραδάμανθυς, γιοι του Δία και της Ευρώπης’ δικοί τους είναι οι νόμοι.  (Πλάτωνα «Μίνως», 318 – 321)

«Γι αυτό το λόγο ο Μίνωας θέσπισε αυτούς τους Νόμους για τους πολίτες του, εξαιτίας των οποίων η Κρήτη ευημερεί ανέκαθεν, καθώς και η Σπάρτη από τότε που άρχισε να τους χρησιμοποιεί, επειδή οι νόμοι αυτοί είναι θεϊκοί. (Πλάτων, Μίνως, 320 b)

«Έφυγε λοιπόν και πήγε (ο Λυκούργος) αρχικά στην Κρήτη. Εκεί γνώρισε τις πολιτείες και τα συστήματα τους, γνώρισε τους πρώτους στη δόξα άνδρες, θαύμασε ορισμένους από τους νόμους που υπήρχαν και τους παρέλαβε για να τους εφαρμόσει στην πατρίδα του, την Σπάρτη, ενώ οι άλλοι του φάνηκαν ανάξιοι.».  (Πλούταρχος, Λυκούργος, 4-7)

ΕΚΜΙΝΩΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ

Ο Μινωικός πολιτισμός, σύμφωνα με τους ζηλόφθονους της Κρήτης, αφανίστηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας και στη συνέχεια εισβολή των Αχαιών. Ωστόσο αυτό είναι κακοήθεια, γιατί ανατρέχοντας στους αρχαίους συγγραφείς (Ηρόδοτο, Διόδωρο, Στράβωνα, Διονύσιο κ.α.) βλέπουμε να αναφέρουν ότι:

Α) Η Κρήτη και ο πολιτισμός της δεν καταστράφηκαν ποτέ από έκρηξη ηφαιστείου,

Β) Ο Μινωικός πολιτισμός αντιγράφτηκε από τους άλλους Έλληνες, καθώς και από τους Ρωμαίους και έτσι εκπολιτίστηκαν και αυτοί

Ο Πλάτωνας (Νόμοι, Μίνως), ο Αριστοτέλης (Πολιτικά Β, 1271, 10), ο Πλούταρχος (Σόλων, Λυκούργος), ο Διογένης Λαέρτιος (Επιμενίδης.), ο Διονύσιος Αλικαρνασεύς (Ρωμαϊκή Αρχαιολογία) κ.α., αναφέρουν ότι οι πρώτοι που δημιούργησαν αξιόλογο πολιτισμό στον κόσμο ήταν οι Κρήτες, την περίφημη Κρητική Πολιτεία, τους θεσμούς που δημιούργησε ο Μίνωας με τον αδελφό του Ραδάμανθυ, την οποία  αντέγραψαν όλοι οι Έλληνες και μτα οι Ρωγμαίοι.  Πρώτα οι Σπαρτιάτες με το Λυκούργο και τη βοήθεια του Κρητικού νομοθέτη Θάλητα, μετά οι  Αθηναίοι με το Σόλωνα και τη βοήθεια του Κρητικού σοφού και χρησμολόγου Επιμενίδη και μετά οι Ρωμαίοι με το Νόμα και   έτσι ευημέρησαν – εκπολιτίστηκαν και αυτοί, πρβ:

 «την έννομη τάξη, όπως λένε οι ίδιοι οι Λακεδαιμόνιοι, ο Λυκούργος την έφερε από την Κρήτη» ( Ηρόδοτος, Α 65).

«Έφυγε λοιπόν και πήγε (ο Λυκούργος) αρχικά στην Κρήτη. Εκεί γνώρισε τις πολιτείες και τα συστήματα τους, γνώρισε τους πρώτους στη δόξα άνδρες, θαύμασε ορισμένους από τους νόμους που υπήρχαν και τους παρέλαβε για να τους εφαρμόσει στην πατρίδα του, την Σπάρτη, ενώ άλλοι του φάνηκαν ανάξιοι. Έναν μάλιστα από εκείνους που νομίζονταν εκεί πέρα σοφοί και άξιοι πολίτες, αφού τον έπεισε με τη φιλία του, τον έστειλε στη Σπάρτη, Ήταν ο Θάλης, που φαινομενικά μεν ήταν ποιητής λυρικών τραγουδιών, στην πραγματικότητα όμως έκανε ό,τι οι μεγαλύτεροι νομοθέτες. Γιατί τα τραγούδια του ήταν λόγοι για ευπείθεια και ομόνοια, στολισμένοι με μελωδίες και ρυθμούς που είχαν σεμνότητα και εξημερωτική δύναμη, ακούγοντάς τα οι πολίτες εξημερώνονταν, χωρίς να νοιώθουν, στα ήθη, και η κοινή γνωριμία του ωραίου έφερνε κοντά τον ένα με τον άλλο. Έτσι ο Θαλής έγινε με κάποιον τρόπον ο πρόδρομος του Λυκούργου στην εκπαίδευση των Σπαρτιατών ….».  (Πλούταρχος, Λυκούργος, 4-7)

«Κάλεσε τότε τον Επιμενίδη από τη Φαιστό της Κρήτης, που μερικοί τον θεωρούν έναν από τους επτά σοφούς (αντί για τον Περίανδρο). …… Όταν ήρθε στην Αθήνα γνωρίστηκε με το Σόλωνα και τον βοήθησε πολύ στην προεργασία της νομοθεσίας του. Απλοποίησε τους νόμους τους σχετικούς με τις ιερές τελετές, έκαμε πιο ήπιους τους νόμους που αφορούσαν τα πένθη, επιτρέπονταν μόνο ορισμένες θυσίες στους νεκρούς και καταργώντας τις άγριες και βαρβαρικές συνήθειες που επικρατούσαν προηγούμενα ….  Χάνει τα πολιτικά του δικαιώματα ο πολίτης εκείνος που, όταν υπάρχει στάση στην πόλη, δεν πηγαίνει με καμιά παράταξη, για να μην μένεις κανείς ατάραχος ή ασυγκίνητος στα δημόσια πράγματα. (Πλούταρχος, Σόλων , 12 - 20)

 «Υποστηρίζουν κάποιοι ότι τα περισσότερα ήθη και έθιμα που θεωρούνται Κρητικά είναι Λακωνικά. Στην πραγματικότητα είναι Κρητικά, μόνο που οι Σπαρτιάτες τα εφήρμοσαν, ενώ οι Κρήτες σταμάτησαν να ασχολούνται με τα πολεμικά και οι πόλεις τους παρήκμασαν, ειδικά η Κνωσός.  …… . Έφυγε τότε ο νομοθέτης της Σπάρτης Λυκούργος για την Κρήτη.  Εκεί ήρθε και πλησίασε το Θάλητα , ένα μελοποιό και νομοθέτη. Έμαθε από αυτόν τον τρόπο που ο Ραδάμανθυς  πρώτα και αργότερα ο Μίνωας έφερναν τους νόμους τους, τάχα από το Δία προς τους ανθρώπους… (Στράβωνας, Γεωγραφικά Ι, IV, C 481 - 483, 17 – 20)

 «Και φαίνεται και λέγεται ότι  οι Λάκωνες μιμήθηκαν το Κρητικό πολίτευμα στα περισσότερα σημεία. Τα περισσότερα από τα παλιότερα πολιτεύματα είχαν χειρότερη διάρθρωση από τα νεότερα. Σύμφωνα με την παράδοση, όταν ο Λυκούργος άφησε την επιτροπεία του βασιλιά Χαρίλλου και έφυγε, έμεινε το μεγαλύτερο διάστημα στην Κρήτη λόγω της μεταξύ τους συλλογικότητας, γιατί οι Λύκτιοι ήταν Λάκωνες άποικοι, κι όταν πήγαν στη Λύκτο και την έκαναν αποικία, διατήρησαν τη νομοθεσία των κατοίκων της πόλης. Γι αυτό και τώρα οι περίοικοι έχουν τους ίδιους νόμους, επειδή πρώτος θέσπισε τη νομοθεσία ο Μίνως..( Αριστοτέλης Πολιτικά Β, 1271, 10)

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:  Ποιος από τους παλαιούς βασιλείς λέγεται ότι υπήρξε καλός νομοθέτης, του οποίου οι νόμοι διασώζονται ακόμα και σήμερα, επειδή είναι θεϊκοί;

ΕΤΑΙΡΟΣ:  Δεν μου έρχεται στον νου.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:  Δεν ξέρεις ποιοι Έλληνες έχουν τους παλιότερους νόμους;

ΕΤΑΙΡΟΣ: Μήπως εννοείς τους Λακεδαιμονίους και το νομοθέτη Λυκούργο;

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:  Αλλά και αυτοί οι νόμοι σε καμία περίπτωση δεν υπάρχουν περισσότερο από τριακόσια χρόνια ή κάτι περισσότερο. Αλλά και οι καλύτεροι από τους νόμους τούτους από πού ήρθαν; Ξέρεις;

ΕΤΑΙΡΟΣ: Λένε από την Κρήτη.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:  Αυτοί λοιπόν, οι Κρήτες, έχουν τους πιο παλιούς νόμους απ’ όλους τους Έλληνες; («Ουκούν ούτοι, οι Κρήτες, παλαιοτάτοις νόμοις χρώνται των Ελλήνων»)

ΕΤΑΙΡΟΣ: Ναι.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:  Ξέρεις ποιοι ήταν οι άξιοι βασιλείς τους; Ο Μίνωας και ο Ραδάμανθυς, γιοι του Δία και της Ευρώπης’ δικοί τους είναι οι νόμοι.  (Πλάτωνα «Μίνως», 318 – 321)

«Γι αυτό το λόγο ο Μίνωας θέσπισε αυτούς τους Νόμους για τους πολίτες του, εξαιτίας των οποίων η Κρήτη ευημερεί ανέκαθεν, καθώς και η Σπάρτη από τότε που άρχισε να τους χρησιμοποιεί, επειδή οι νόμοι αυτοί είναι θεϊκοί. (Πλάτων, Μίνως, 320 b)

 «Οι δε τα μυθώδη πάντα περιαιρούντες εκ της ιστορίας πεπλάσθαι φασίν υπό του Νόμα τον περί της Ηγερίας λόγον, ίνα ράον αυτώ προσέχωσιν οι τα θεία δεδιότες και προθύμως δέχωνται τούς υπ´ αυτού τιθεμένους νόμους, ως παρά θεών κομιζομένους.  Λαβείν δε αυτόν την τούτων μίμησιν αποφαίνουσιν εκ των Ελληνικών παραδειγμάτων ζηλωτήν γενόμενον της τε Μίνω του Κρητός και της Λυκούργου του Λακεδαιμονίου σοφίας· ων ο μεν ομιλητὴς έφη γενέσθαι του Διός και φοιτών εις το Δικταίον όρος, εν ω τραφήναι τόν Δία μυθολογούσιν οι Κρήτες υπὸ των Κουρήτων νεογνόν όντα, κατέβαινεν εις το ιερόν άντρον και τους νόμους εκεί συντιθείς εκόμιζεν, ους απέφαινε παρά του Διός λαμβάνειν· ο δε Λυκούργος εις Δελφούς αφικνούμενος υπό του Απόλλωνος έφη διδάσκεσθαι την νομοθεσίαν. (ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ,  ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ Λόγος Β’ LXI. 1-2)

Ο Ισοκράτης (Παναθηναϊκός 205)  απαντώντας σε κάποιον που έλεγε ότι  οι Δωριείς είναι  αυτοί που δημιούργησαν τους καλύτερους θεσμούς στην Ελλάδα,  είπε ότι ο Μίνωας με τον αδελφό του Ραδάμανθυ είναι οι πρώτοι από αυτούς που δημιούργησαν  τους καλύτερους θεσμούς στην Ελλάδα και γι αυτό υμνούνται από τους Έλληνες, πρβ: «Αν είναι έτσι τα πράγματα, αν δεχτούμε ότι έχεις δίκιο, όταν λες  ότι οι άνθρωποι αυτοί (οι Σπαρτιάτες) υπήρξαν οι δημιουργοί των καλύτερων θεσμών, τότε, αναγκαστικά, όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που έζησαν πολλές γενιές πριν οι Σπαρτιάτες εγκατασταθούν στην Πελοπόννησο, πρέπει να μη διέθεταν κανένα από αυτά τα προσόντα, δηλαδή ούτε οι στρατιώτες που εκστράτευσαν στην Τροία, ούτε οι σύγχρονοι του Ηρακλή και του Θησέα, ούτε ο Μίνωας, ο γιος του Δία, ούτε ο Ραδάμανθης, ούτε ο Αιακός ούτε κάποιος από τους μεγάλους άνδρες που υμνούνται γι αυτές τις αρετές, οπότε κακώς έχουν τη φήμη που απολαμβάνουν»… (Ισοκράτους Παναθηναϊκός 205)

Επομένως και ο Κλασικός και ο δυτικό Ρωμαϊκός - ευρωπαϊκός πολιτισμός έχουν ως βάση τους το Μινωικό Πολιτισμό, εκείνο που δημιούργησε ο Μίνωας με τον αδελφό του Ραδάμανθυ, όπως είδαμε πιο πριν.

ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΛΥΡΑ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ,

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΩΣ ΧΡΗΣΙΜΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ.

Ανατρέχοντας στους αρχαίους συγγραφείς βλέπουμε να αναφέρουν ότι ο κρηταγενός Απόλλωνας ήταν εκείνος που εφεύρε πρώτος τα έγχορδα στην Κρήτη, το τόξο και από κει την κιθάρα, πρβ (μτφ από τις εκδόσεις «Κάκτος»):

«Τον Απόλλωνα αναγορεύουν εφευρέτη της κιθάρα και της μουσικής της. Εισήγαγε επίσης τη γνώση της ιατρικής που γίνεται μέσω της μαντικής τέχνης, που παλιά μ’ αυτή θεραπεύονταν όσοι αρρώσταιναν, καθώς βρήκε το τόξο, δίδαξε στους ντόπιους τα περί την τοξοβολία, αιτία για την οποία οι Κρήτες επιδόθηκαν με ζέση στην τοξοβολία και το τόξο ονομάστηκε Κρητικό» …..…  ο Απόλλωνας ονομάστηκε Δήλιος, Λύκιος και Πύθιος και η Άρτεμις Εφέσια, Κρησία, καθώς και Ταυροπόλος και Περσία, παρ΄όλο που και οι δυο είχαν γεννηθεί στην Κρήτη». ( Διόδωρος, 5, 65 και 5, 74 και 5, 77)

«Για να είναι ανδρείοι  και όχι δειλοί, προστάζει  να κρατάνε όπλα από παιδιά και να ασκούνται  στις ταλαιπωρίες, ώστε να περιφρονούν τον καύσωνα, την παγωνιά, τους κακούς δρόμους, τους γκρεμούς, τις πληγές στις ασκήσεις και στις τακτικές μάχες. Να ασκούν επίσης την τοξοβολία και τον ένοπλο χορό, που βρήκαν πρώτοι και έδειξαν οι Κουρήτες και ο οποίος έπειτα ονομάστηκε πυρρίχη από το όνομα αυτού που τον οργάνωσε. Έτσι το παιγνίδι δεν ήταν άσχετο με πράξη χρήσιμη στον πόλεμο. Επίσης στα τραγούδια τους χρησιμοποιούν Κρητικούς ρυθμούς που είναι πολύ γρήγοροι και τους βρήκε ο Θάλης. Ορίστηκε επίσης να φοράνε στρατιωτικά ρούχα και υποδήματα. Τα όπλα εξάλλου θεωρούνται τα καλύτερα δώρα.>>(ΣΤΡΑΒΩΝΑ, ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ Ι, ΙV, C 480, 16)

Περισσότερα βλέπε στΑ βιβλίΑ:

 ΚΡΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ   (ΟΝΟΜΑΣΙΑ, ΚΑΤΑΓΩΓΗ, ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΛΠ ΤΩΝ ΚΡΗΤΩΝ).pdf

ΚΡΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ   (ΟΝΟΜΑ, ΚΑΤΑΓΩΓΗ, Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΛΠ ΤΩΝ ΚΡΗΤΩΝ).htm

ΟΙ ΚΡΗΤΕΣ ΗΣΑΝ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ

ΕΙΣΗΓΗΘΗΚΑΝ ΠΡΩΤΟΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗ (ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΣΜΟ), ΤΑ ΣΥΣΣΙΤΙΑ ΚΛΠ

Ανατρέχοντας στους αρχαίους συγγραφείς βλέπουμε να αναφέρουν ότι οι  Κρήτες ήταν αυτοί που πρώτοι εισηγήθηκαν τη συναναστροφή και τη συμβίωση μεταξύ των ανθρώπων, αλλά ήταν και οι πρώτοι που δίδαξαν την ομόνοια και κάποια ευταξία στην κοινωνική ζωή, τους πολεμικούς χορούς, ίδρυσαν τους Ολυμπιακούς αγώνες κ.α., πρβ:

«Οι κάτοικοι, λοιπόν, της Κρήτης λένε πως οι αρχαιότεροι κάτοικοι στο νησί ήταν αυτόχθονες, οι λεγόμενοι Ετεοκρήτες, των οποίων ο βασιλιάς,  Κρητας το όνομα, ανακάλυψε πολλά και πολύ σημαντικά πράγματα στο νησί που είχαν τη δυνατότητα να ωφελήσουν την κοινωνική ζωή των ανθρώπων…. Πρώτοι, λοιπόν,  απ’ όσους μνημονευονται από την παράδοση, κατοίκησαν στην περιοχή της Ιδης στην Κρήτη και τριγύρω, οι καλούμενοι από αυτό Ιδαίοι Δάκτυλοι («πρώτον ώκησαν της Κρήτης περί την Ίδην οι προσαγορευθέντες Ιδαίοι Δάκτυλοι»), που άλλοι λένε ότι ήσαν 100 και άλλοι 10, όσα και τα δάκτυλα των χεριών απ’ όπου και ονομάστηκαν έτσι. ... Για τους Ιδαίους δακτύλους της Κρήτης παραδίδεται πως ανακάλυψαν τη φωτιά, τη χρήση του χαλκού και του σιδήρου, στη χώρα των Απτεραίων στο λεγόμενο Βερέκυνθο, καθώς και τον τρόπο επεξεργασίας τους. Λένε, μάλιστα, πως ένας τους ο Ηρακλής, ξεπέρασε τους άλλους σε φήμη, ίδρυσε τους Ολυμπιακούς αγώνες. Εξ αιτίας της συνωνυμίας οι μεταγενέστεροι άνθρωποι θεώρησαν  πως ο γιος της Αλκμήνης εγκαθυδρυσε τους Ολυμπιακούς αγώνες….(Διόδωρος Βιβλιοθήκη Ιστορική 5,64)

«Μετά τους Ιδαίους Δακτύλους έγιναν οι Κουρήτες, εννέα στον αριθμό. Γι αυτούς άλλοι λένε πως ήταν γηγενείς και άλλοι πως ήταν  απόγονοι των Ιδαίων Δακτύλων. Ετούτοι κατοικούσαν στα δασωμένα δάση  και τα φαράγγια των βουνών και γενικά στους τόπους που τους παρείχαν φυσική στέγη και προστασία, επειδή δεν είχε ακόμη ανακαλυφθεί το χτίσιμο των σπιτιών. Καθώς διακρινόταν για τη σύνεσή τους, έδειξαν στους ανθρώπους πολλά χρήσιμα πράγματα, διότι πρώτοι αυτοί συγκέντρωσαν τα πρόβατα σε κοπάδια, εξημέρωσαν τα υπόλοιπα είδη ζώων, ανακάλυψαν τη μελισσοκομία, εισηγήθηκαν την τέχνη του κυνηγίου, εισηγήθηκαν τη συναναστροφή και τη συμβίωση μεταξύ των ανθρώπων, αλλά ήταν και οι πρώτοι που δίδαξαν την ομόνοια και κάποια ευταξία στην κοινωνική ζωή. Ανακάλυψαν επίσης τα ξίφη, τα κράνη και τους πολεμικούς χορούς. Λένε πως σ’ αυτούς παρέδωσε το Δία η Ρέα, κρυφά από τον πατέρα του Κρόνο,  και κείνοι τον πήραν και τον ανέθρεψαν…... (Διόδωρος Βιβλιοθήκη Ιστορική 5,65)

 <<Σχετικά με τους Ολυμπιακούς αγώνες, όσοι από τους  Ηλείους ασχολούνται με την αρχαιότητα λένε ότι ο Κρόνος ήταν ο πρώτος βασιλιάς στον ουρανό και πως οι άνθρωποι εκείνης της εποχής εκείνης, που ονομάζονταν χρυσή  γενικά, έκτισαν ναό προς τιμή του Κρόνου στην Ολυμπία. Όταν γεννήθηκε ο Δίας, η Ρέα ανέθεσε τη φύλαξη του παιδιού στους Δακτύλους της Ίδης, οι οποίοι λέγονταν και Κουρήτες και είχαν έρθει από την Ίδη της Κρήτης. Αυτοί ήσαν ο Ηρακλής, ο Παιώνιος, ο Επιμήδης, ο  Ίδας και  ο Ιάσιος. Ο Ηρακλής που ήταν και μεγαλύτερος έβαλε τους αδελφούς του, κάνοντας ένα αστείο, να τρέξουν σε αγώνα και στεφάνωσε το νικητή με κλαδί αγριελιάς, που την είχαν τόσο άφθονη, ώστε στοίβαζαν φρεσκοκομμένα φύλλα και τα έστρωναν, για να κοιμούνται. Λένε ότι ο Ηρακλής έφερε την αγριελιά από τις υπερβόρειες χώρες,  τις χώρες που ήσαν πέρα από τον άνεμο Βορέα…   Άλλοι λένε ότι ο Δίας, πάλεψε σ’ αυτό το μέρος με τον ίδιο τον Κρόνο, για τη βασιλεία και άλλοι ότι καθιέρωσε τους αγώνες, επειδή, νίκησε τον Κρόνο. Ανάμεσα στους νικητές, αναφέρεται και ο Απόλλωνας, που νίκησε τον Ερμή στον αγώνα δρόμου και τον Αρη στην πυγμαχία… Λένε αργότερα ο Κλύμενος, γιος του Κάρδη, ήρθε από την Κρήτη πενήντα χρόνια μετά τον κατακλυσμό που έγινε στην Ελλάδα την εποχή του Δευκαλίωνα. Κατάγονταν από τον Ιδαίο Ηρακλή και καθιέρωσε τους αγώνες στην Ολυμπία και ίδρυσε βωμό προς τιμή του προγόνου του Ηρακλή και όλων των Κουρήτων, δίνοντας στο Ηρακλή την επωνυμία Παραστάτη. Ο Ενδυμίωνας, όμως, γιος του Αέθλιου, εκθρόνισε τον Κλύμενο και πρόσφερε την εξουσία ως έπαθλο σε όποιο από τα παιδιά του νικούσε στον αγώνα δρόμου στην Ολυμπία. Μια γενιά μετά τον Ενδυμίωνα, ο Πέλοπας τέλεσε τους αγώνες προς τιμή του Ολύμπιου Δία…. ο γιος του Αμυθάονας, ξάδελφος του Ενδυμίωνα  από τη πλευρά του Κρηθέα τέλεσε τα Ολύμπια και μετά από αυτόν ο Πελίας και ο Νηλέας μαζί….>> (Παυσανίας «Ηλιακά», Α, 5 - 8 )

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΒΛΕΠΕ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

ΚΡΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ   (ΟΝΟΜΑΣΙΑ, ΚΑΤΑΓΩΓΗ, ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΛΠ ΤΩΝ ΚΡΗΤΩΝ).pdf

ΚΡΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ   (ΟΝΟΜΑ, ΚΑΤΑΓΩΓΗ, Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΛΠ ΤΩΝ ΚΡΗΤΩΝ).htm

Η ΚΙΘΑΡΑ, Η ΛΥΡΑ, Ο ΑΥΛΟΣ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ,

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΕΠΙΝΟΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΚΡΗΤΕΣ

Ανατρέχοντας στους αρχαίους συγγραφείς βλέπουμε να αναφέρουν ότι ο Απόλλωνας ήταν αφενός Κρητικός και αφετέρου εκείνος που εφεύρε πρώτος στην Κρήτη αφενός τα έγχορδα, το τόξο και την κιθάρα με τη μουσική της και αφετέρου τη μαντική που γέννησε την ιατρική, πρβ (μτφ από τις εκδόσεις «Κάκτος»):

«Τον Απόλλωνα αναγορεύουν εφευρέτη της κιθάρα και της μουσικής της. Εισήγαγε επίσης τη γνώση της ιατρικής που γίνεται μέσω της μαντικής τέχνης, που παλιά μ’ αυτή θεραπεύονταν όσοι αρρώσταιναν, καθώς βρήκε το τόξο, δίδαξε στους ντόπιους τα περί την τοξοβολία, αιτία για την οποία οι Κρήτες επιδόθηκαν με ζέση στην τοξοβολία και το τόξο ονομάστηκε Κρητικό» …..…  ο Απόλλωνας ονομάστηκε Δήλιος, Λύκιος και Πύθιος και η Άρτεμις Εφέσια, Κρησία, καθώς και Ταυροπόλος και Περσία, παρ΄όλο που και οι δυο είχαν γεννηθεί στην Κρήτη». ( Διόδωρος, 5, 65 και 5, 74 και 5, 77)

«Για να είναι ανδρείοι  και όχι δειλοί, προστάζει  να κρατάνε όπλα από παιδιά και να ασκούνται  στις ταλαιπωρίες, ώστε να περιφρονούν τον καύσωνα, την παγωνιά, τους κακούς δρόμους, τους γκρεμούς, τις πληγές στις ασκήσεις και στις τακτικές μάχες. Να ασκούν επίσης την τοξοβολία και τον ένοπλο χορό, που βρήκαν πρώτοι και έδειξαν οι Κουρήτες και ο οποίος έπειτα ονομάστηκε πυρρίχη από το όνομα αυτού που τον οργάνωσε. Έτσι το παιγνίδι δεν ήταν άσχετο με πράξη χρήσιμη στον πόλεμο. Επίσης στα τραγούδια τους χρησιμοποιούν Κρητικούς ρυθμούς που είναι πολύ γρήγοροι και τους βρήκε ο Θάλης. Ορίστηκε επίσης να φοράνε στρατιωτικά ρούχα και υποδήματα. Τα όπλα εξάλλου θεωρούνται τα καλύτερα δώρα.>>(ΣΤΡΑΒΩΝΑ, ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ Ι, ΙV, C 480, 16)

Περισσότερα βλέπε στο βιβλίο:

 Η ΚΙΘΑΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ, Η ΛΥΡΑ, Ο ΑΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΟΡΟΣ ΕΠΙΝΟΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΚΡΗΤΕΣ

ΑΝΑΚΤΟΡΑ ΚΝΩΣΟΥ