Α’ ΚΑΙ Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

1. Ο Α’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Κατά το μεγαλύτερο μέρος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα παρέμεινε ουδέτερη. Όμως το 1917 η Κυβέρνηση του Ε. Βενιζέλου απεφάσισε να συμμετάσχει στον πόλεμο, στο πλευρό των Συμμάχων. Με το τέλος της παγκόσμιας σύρραξης -Οκτώβριος 1918- η Τουρκία συνθηκολόγησε (ανακωχή του Μούδρου) και η Ελλάδα βρέθηκε στην πλευρά των νικητών. Το «Γ. Αβέρωφ» κατέπλευσε στην Κωνσταντινούπολη και εκεί ύψωσε την ελληνική σημαία ως μία από τις νικήτριες δυνάμεις του Μεγάλου Πολέμου.  Μετά την υπογραφή των συνθηκών ειρήνης. το «Γ. Αβέρωφ» μαζί με τον υπόλοιπο στόλο μετέφεραν τα ελληνικά στρατεύματα στην Ιωνία. Οι εξελίξεις των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία διέγραψαν γρήγορα αρνητική πορεία που κατέληξε στην Καταστροφή του '22.

 2. Ο Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

 Η εδαφική ακεραιότητα και η ανεξαρτησία της Ελλάδας απειλείται ξανά κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι πανίσχυρες δυνάμεις του Άξονα, η Γερμανία και η Ιταλία αποσκοπούν στην παγκόσμια κυριαρχία.

Προτού ο Μουσολίνι ζητήσει την παράδοση της Ελλάδας θα προσπαθήσει ύπουλα να την πλήξει. Θα τορπιλίσει ανήμερα το Δεκαπενταύγουστο, στην Τήνο το εύδρομο ΕΛΛΗ, που σημαιοστολισμένο ναυλοχούσε εκεί. Η αριθμητική και τεχνολογική υπεροχή των Γερμανών και Ιταλών σε όλους τους τομείς κάνουν την ιδέα και μόνο της αντίστασης - πόσο μάλλον της νίκης - να μοιάζει χίμαιρα. Γι' αυτό και το ΟΧΙ της ηγεσίας που ενεκολπώθη και βροντοφώναξε η ψυχή του Ελληνικού λαού στο ιταλικό τελεσίγραφο, άφησε άναυδη τη Παγκόσμιο κοινή γνώμη που θεωρούσε αναπόφευκτη τη νίκη του Άξονα. Η αλαζονεία του Μουσολίνι δέχεται ηχηρό κόλαφο από το ψυχωμένο στρατό μας. Ο στόλος μας με αιχμή δόρατος τα ηρωικά μας υποβρύχια διακρίνεται.

 Η επακόλουθη Γερμανική εισβολή καταφέρει σοβαρά πλήγματα στον ελληνικό στόλο,  όμως εκείνος δεν πτοείται.  Μετά την κατάληψη της Κρήτης στις 20-28 Μαΐου του 1941 από τους Γερμανούς, το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, το μόνο από όλα τα Ναυτικά των Ευρωπαϊκών κρατών που κατελήφθησαν από τον Άξονα, δεν παρεδόθη, αλλά και σύσσωμος ο Ελληνικός Στόλος, όσος δηλαδή διεσώθη από τις επιχειρήσεις στη Μάχη της Ελλάδας κατά του Άξονα, έπλευσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκεί, μαζί με διαφυγόντες από την κατεχόμενη Ελλάδα, άνδρες του Στρατού Ξηράς και της Πολεμικής Αεροπορίας, συνέχισε τον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων όχι μόνο μέχρι την απελευθέρωση της Ελλάδας τον Οκτώβριο του 1944, αλλά μέχρι την τελική νίκη των Συμμάχων στην Ευρώπη, που πραγματοποιήθηκε με την πλήρη κατάρρευση της Γερμανίας το Μάιο του 1945. Τα επιτεύγματα και ο ηρωισμός των Ελλήνων ναυμάχων  προσέδωσαν στον αγώνα αίγλη αρχαίου μεγαλείου. Τα κατορθώματα των θρυλικών πλοίων Α/Τ ΟΛΓΑ, ΑΔΡΙΑΣ και του Υ/Β ΚΑΤΣΩΝΗΣ δε λησμονιούνται. Η συμμετοχή των Ελληνικών πλοίων στις αποβάσεις της Νορμανδίας και Νότιας Γαλλίας αποτελεί την κορωνίδα της δράσης του Ελληνικού Ναυτικού εκείνη την περίοδο.

  Ας σημειωθεί και ότι:

1) Τα λαμπρά κατορθώματα του ελληνικού στρατού στη Βόρειο Ήπειρο είχαν ως στήριξη το ελληνικό εμπορικό ναυτικό, το οποίο σε μια άλλη αδιανόητη εποποιία επέτυχε τη μεταφορά μεγάλου αριθμού ανδρών και εφοδίων προς το μέτωπο χωρίς καμία απώλεια. Παράλληλα το ελληνικό πολεμικό ναυτικό όχι μόνο προστάτευε με πλήρη ασφάλεια τις νηοπομπές, αλλά προέβαινε και σε επικίνδυνες εξορμήσεις στην Αδριατική αντιμετωπίζοντας ένα εχθρικό στόλο δεκαπλασίας ισχύος και δυνάμεως. Συνέπεια αυτών ήταν το Αιγαίο και το Ιόνιο να μείνουν απόρθητα ακόμα και από τα σχεδόν υπερσύγχρονα θωρηκτά του Ιταλικού στόλου. Οι σχετικά μικρές ελληνικές ναυτικές δυνάμεις υπήρξαν το φόβητρο του Ιταλικού Ναυτικού Γενικού Επιτελείου.

2) Το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό είχε την τιμή να δεχθεί μόνο αυτό μαζί με τους Βρετανούς την παράδοση του Ιταλικού Στόλου μετά την ανακωχή της 8ης Σεπτεμβρίου 1943. Είχε ακόμα την τιμητική συμμετοχή του με δύο κορβέτες στη μεγάλη Συμμαχική Απόβαση της Νορμανδίας στις 6 Ιουνίου 1944  και 4 φορτηγά πλοία του Εμπορικού Ναυτικού. Το «ΑΓIOΣ  ΣΠYPIΔΩN» με πλοίαρχο το Γεώργιο Σαμοθράκη, το «ΓEΩPΓIOΣ Π.» με την πλοιαρχία του Δημητρίου Παρίση, το «ΑMEPIKH» με τη διακυβέρνηση του Σπυρίδωνα Θεοφιλάτου και το «EΛΛAΣ» με την πλοιαρχία του Γεωργίου Tριλίβα.  Ακόμα 8 Ελληνικά πολεμικά συμμετείχαν στην απόβαση της Νοτίου Γαλλίας την 15η Αυγούστου 1944, μάλιστα ο ίδιος ο Tσώρτσιλ που παρευρίσκονταν εκεί χαιρέτησε με μήνυμα το ηρωικό ελληνικό ναυτικό.

3) Το Ελληνικό Εμπορικό Ναυτικό θρήνησε πάνω από 2.000 άνδρες κατά τον B' Παγκόσμιο Πόλεμο και το 60% των ωκεανοπόρων πλοίων του από τα 600 ατμοκίνητα πλοία και τα 700 πετρελαιοκίνητα καΐκια. Οι Ελληνικές απώλειες των εμπορικών μας πλοίων έφθασαν στο 14% του συνόλου των συμμαχικών απωλειών σε όλες τις θαλάσσιες επιχειρήσεις ένα τεράστιο ποσοστό για μια μικρή χώρα. Το Πολεμικό Ναυτικό έχασε κατά τη διάρκεια του Πολέμου 28 μάχιμα πλοία και 700 άνδρες.

 3. Η ΙΤΑΛΟ-ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΚΡΗΤΗΣ

O τελευταίος σταθμός της Κρητικής ιστορίας είναι η κατάληψη της Κρήτης από τους Γερμανούς και Ιταλούς, μετά από μια επική αντίσταση.

Η μάχη για τη κατάληψη της Κρήτης κράτησε από τις 20 ως τις 29 του Μάη 1941. Στις 20-28 Μαΐου του 1941 έγινε η απόβαση των Γερμανών στο νησί, καθώς και η ταυτόχρονη ρίψη των αλεξιπτωτιστών. Οι Κρητικοί με τους συμμάχους: Βρετανούς, Νεοζηλανδούς και Αυστραλούς αντιστάθηκαν ηρωικά αλλά ηττήθηκαν. Όμως αυτή ήταν μια πύρρειος νίκη για τους Γερμανούς, γιατί τους προξένησε μεγάλες απώλειες σε έμψυχο και άψυχο δυναμικό.

Μετά την κατάληψη της Κρήτης στο Νομό Λασιθίου  αποβιβάστηκε  ένα Σύνταγμα Ιταλών και σε λίγες μέρες, έφθασε και η Μεραρχία της Σιένας που απλώθηκε σ' όλο το Νομό, καθώς και στα Δωδεκάνησα. Στην υπόλοιπη Κρήτη απλώθηκαν οι Γερμανοί. Διοικητής των ιταλικών στρατευμάτων του Ν. Λασιθίου και Δωδεκανήσου έγινε ο Ιταλός Στρατηγός Άγγελος Κάρτα και  Διοικητής της υπόλοιπης Κρήτης ο Γερμανός στρατηγός Κράιπε. Ωστόσο μετά τη Μάχη της Κρήτης ταυτοχρόνως αρχίζει και η υψηλόφρονη Εθνική αντίσταση του κρητικού λαού.

ΜΑΧΗ ΚΡΗΤΗΣ

Το πρωί της 20ης Μαΐου του 1941 ο ξάστερος ανοιξιάτικος ουρανός της Κρήτης μαυρίζει από εκατοντάδες σκουρόχρωμα γερμανικά αεροπλάνα, τα οποία καθώς μουγκρίζουν μοιάζουν με τέρατα της Αποκάλυψης. Η γη σείεται και αμέσως τα πρώτα κύματα των επίλεκτων γερμανικών τμημάτων αρχίζουν να πέφτουν κατά χιλιάδες, από τα αμέτρητα μεταγωγικά αεροπλάνα και ανεμόπτερα.

Η μάχη για την κατάληψη της Κρήτης κράτησε  από τις 20 έως στις 29 του Μάη 1941.  Η γερμανική επίθεση ξεκίνησε με ανελέητο βομβαρδισμό των πόλεων και των χωριών και η  απόβαση των Γερμανών στο νησί έγινε με ρίψη αλεξιπτωτιστών.

Πεδίο μάχης και τα χωριά και οι πόλεις.  Ο άμαχος κρητικός λαός κτυπιέται ανελέητα. Η μάχη διεξάγεται σώμα με σώμα.   Άμυνα παλλαϊκή, χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα. Ωστόσο οι γέροι, οι γυναίκες και τα παιδιά δημιουργούν έπος!

Οι απώλειες των Γερμανών αλεξιπτωτιστών κατά την πρώτη ημέρα είναι απρόσμενα γι αυτούς μεγάλες. Αυτοί όμως συνεχίζουν απτόητοι τις ρίψεις. Πολλοί σκοτώνονται στον αέρα, αλλά και αυτοί που φτάνουν στο έδαφος αποδεκατίζονται από ένα άοπλο και αδάμαστο λαό, που με την ψυχή γεμάτη Ελλάδα ορμάει με τα μαυρομάνικα, τις τσουγκράνες και τα τσαπιά, πετσοκόβοντας τους σιδερόφρακτους και πάνοπλους εισβολείς.

Η άμυνα κρατάει γερά. Αλλά προς το βράδυ της πρώτης ημέρας, οι Γερμανοί πατούν πόδι στο αεροδρόμιο του Μάλεμε και το κρατούν, παρά τις επιθέσεις των υπερασπιστών του νησιού. Απόπειρα των χιτλερικών να στείλουν ενισχύσεις από τη θάλασσα συντρίβεται από τον Αγγλικό στόλο, με φοβερές απώλειες για τους Γερμανούς, αλλά και τους Άγγλους που χάνουν βαριά πολεμικά σκάφη. Την επόμενη ημέρα οι ρίψεις Γερμανών αλεξιπτωτιστών συνεχίζονται με μεγαλύτερη πυκνότητα, αλλά και περισσότερες απώλειες για τους εισβολείς. Παρά τις εκατόμβες των νεκρών με τις συνεχείς ενισχύσεις που φτάνουν ακατάπαυστα, οι Γερμανοί κατορθώνουν να δημιουργήσουν και άλλα προγεφυρώματα τα οποία ενώνονται μεταξύ τους και ετοιμάζονται για γενική επίθεση. Η κατάσταση για τους αμυνόμενους είναι πλέον απελπιστική και την εβδόμη μέρα αποφασίζεται η εκκένωση της Κρήτης από το συμμαχικό στρατό.

Κυρίαρχοι καταχτητές πλέον οι υπάνθρωποι του Χίτλερ στρέφονται με λύσσα πάνω στον άμαχο πληθυσμό, για να τον τιμωρήσουν για την ηρωική του αντίσταση. Λεηλατούν, δολοφονούν, καίνε, καταστρέφουν.

Οι βαρβαρότητες εναντίον του άμαχου πληθυσμού, με συλλήψεις και ομαδικές εκτελέσεις, με στρατόπεδα συγκέντρωσης κ.τ.λ, άρχισαν αμέσως με την Γερμανική κατοχή της νήσου και ως αντίποινα. Πρώτο θύμα η Κάνδανος ( 1 Ιουνίου 1941 ), ύστερα τα Ανώγεια, η Βιάννος κ.τ.λ.

ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ

Ο Διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων Κρήτης Φραιμπερκ έκανε το λάθος να μην υπολογίσει ότι η Κρητη θα δεχόταν επίθεση από αέρος, κάτι  που πλήρωσαν ακόμη και οι Κρήτες πολύ ακριβά.

Ο Διοικητής των γερμανικών δυνάμεων Αλεξιπτωτιστών Στιούντεντ έκανε το λάθος να λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή τον κρητικό λαό. Νόμισε ότι οι Κρητες θα έμεναν απαθείς , κάτι  που πλήρωσαν οι γερμανοί πολύ ακριβά. Έχασαν στην Κρητη και χρόνο και τις επίλεκτες δυνάμεις τους με συνέπεια στη συνέχεια να γινουν ευκολη λεια των συμμ αχων και των Ρώσων.

Στην Κρήτη ήταν η πρώτη φορά που οι Γερμανοί αντιμετώπιζαν αντίσταση από τον τοπικό πληθυσμό, δηλαδή από αστράτευτους και απόστρατους – ηλικιωμένους άνδρες, καθώς και από γυναίκες και παιδιά. 

Το τίμημα σε αίμα που πλήρωσε η Κρήτη από την εισβολή και κατοχή των Γερμανών είναι 6.593 άνδρες, 1.113 γυναίκες και 869 παιδιά. Φονευθέντες και αγνοούμενοι των συμμάχων είναι  1751. Οι Γερμανικές απώλειες είναι περίπου 4000 φονευθέντες και αγνοούμενοι Γερμανοί και πάνω από 170 αεροπλάνα.

Στην επιχείρηση των 10 ημερών της Μάχης της Κρήτης τα θύματα των Γερμανών ήταν περισσότερα από ολόκληρη την επιχείρηση στη Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα. Ο στρατός πού χάθηκε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατάληψη της Κύπρου, της Συρίας, του Ιράκ και πιθανόν της Περσίας. Η 7η αερομεταφερόμενη Μεραρχία του Γ΄ Ράιχ, η επίλεκτη Μεραρχία των Αλεξιπτωτιστών στο μέλλον δεν θα παίξει πια κανένα ουσιαστικό ρόλο, ούτε θα επιχειρηθεί παρόμοια επιχείρηση κατά την διάρκεια του πολέμου από τους Γερμανούς.

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΡΗΤΗΣ 1941 - 1944

Οι Κρήτες μετά τη Μάχη της Κρητης δε δαμάζονται και συνεχίζουν την ηρωική τους αντίσταση για 4 ακόμα χρόνια από τις απόκρημνες και υπερήφανες βουνοκορφές του Ψηλορείτη, της Δίκτης και των Λευκών Ορέων. Συνεχίζουν την εθνική τους αντίσταση μέχρι που η λευτεριά ξαναγυρίζει και στεφανώνει και πάλι το ηρωικό και πανέμορφο νησί - Το νησί των γενναίων.

Από τις αρχές Ιουνίου 1941 δημιουργούνται πλήθος από αντιστασιακές οργανώσεις σε ολόκληρη την Κρήτη, όπως του Μανώλη Μπαντουβά στον Αγ. Σύλλα, του Πετρακογιώργη στις Καμάρες, η ομάδα του Αδάμη Κρασανάκη στη Δίκτη,  η Οργάνωση Ανωγείων, η οργάνωση του Ραφτόπουλου στη Βιάννο, η Οργάνωση του Αντ Γρηγοράκη στον Κρουσώνα, η Οργάνωση του Γ Κατσιά στα Σφακιά, η οργάνωση του Μάντακα στα Λευκά όρη, του Γιώργη Κατσιρντάκη στα Χουστουλιανά, κ.α.

Θυμίζουμε μόνο δυο από τα μεγάλα κατορθώματα της Εθνικής Αντίστασης, που όμως τα λένε όλα:

Απαγωγή του Γερμανού στρατιωτικού Διοικητή Κρήτης  Κράιπε (26 Απριλίου 1944) από Εγγλέζους και Κρήτες αντιστασιακούς

Εξαναγκασμός σε παράδοση του Ιταλού στρατιωτικού διοικητή Κάρτα.(από Κρήτες αντιστασιακούς)

Η Εθνική Αντίσταση Κρήτης είναι ενέργεια λαϊκών ανθρώπων και όχι στρατιωτικών, αφού αφενός ο στρατός των συμμάχων μετά τη Μάχη της Κρήτης έφυγε στη Μ. Ανατολή και αφετέρου από το Νοέμβριο του 1940 η Κρήτη ήταν  αφύλακτη, χωρίς ελληνικό στρατό, χωρίς οργανωμένη άμυνα, επειδή  κατά τη κήρυξη του Ελληνο-ιταλικού πολέμου η  5η  Μεραρχία της Κρήτης έλειπε στο μέτωπο – ο λόγος και για τον οποίο η  κρητική μούσα λέει:

''ΧΙΤΛΕΡ, ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΥΧΗΘΕΙΣ ΠΩΣ ΠΑΤΗΣΕΣ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ.
ΞΑΡΜΑΤΩΤΗ ΤΗΝ ΗΥΡΗΚΕΣ  ΚΑΙ ΛΕΙΠΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΣΗΣ.
  Η  5η Η ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΤΗΣ, ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΗΣ''

στα ξένα πολεμούσανε, πάνω στην Αλβανία,

μα πάλι πολεμήσανε ». (Ριζίτικο)

Και μια μαντινάδα:

Κρήτη μου όμορφο νησί πού ‘γραψες ιστορία

Δίχως στρατό πολέμησες μια αυτοκρατορία.

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ & ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Σκοπός της κατάληψης της Κρήτης από τους Γερμανούς ήταν η χρησιμοποίηση της νήσου σαν αεροπορική βάση εναντίον της Αγγλίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Ιδιαίτερα ως βάση για την προστασία των θαλάσσιων επικοινωνιών στο Αιγαίο από Βρετανικές επιθέσεις που προέρχονταν από την Αλεξάνδρεια και ιδιαίτερα για την προστασία της μεταφοράς πετρελαίου στην Ιταλία.

Η απόφαση για την κατάληψη της Κρήτης λήφθηκε από τον ίδιο τον Χίτλερ στις 25 Απριλίου 1941, λίγες ημέρες μετά την παράδοση της ηπειρωτικής Ελλάδας στις δυνάμεις του Άξονα, και έλαβε την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Ερμής» (« Unternehmen Merkury»). Στόχος ήταν να εξασφαλιστούν τα νοτιοανατολικά νώτα των Γερμανών  ενόψει της μεγάλης «Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα» (= η Εκστρατεία για την κατάληψη της Ρωσίας) και να εφορμήσουν στη συνέχεια  από εκεί στη βόρεια Αφρική, με εφαλτήριο την Κρήτη.

Το σχέδιο για την κατάληψη της Κρήτης εκπονήθηκε από το διοικητή της 7ης Γερμανικής μεραρχίας αλεξιπτωτιστών στρατηγό Kurt Studend και παρουσιάστηκε στο Χίτλερ από το αρχηγό  της Γερμανικής αεροπορίας Goring. Σύμφωνα με το σχέδιο Στούντετ και την απόφαση του Χίτλερ, στις 25 Απριλίου 1941 εκδόθηκε η υπ' αριθμόν 28 διαταγή γενικών κατευθύνσεων (ντερεκτίβα) και την υπό συνθηματική ονομασία MERKUR ( ΕΡΜΗΣ) επιχείρηση για την κατάληψη της Κρήτης.

Για την κατάληψη της Κρήτης  είχαν διατεθεί από τους Γερμανούς η 7η Μεραρχία αλεξιπτωτιστών, η 5η Ορεινή μεραρχία και ένα σύνταγμα της 5ης Θωρακισμένης μεραρχίας.  Επίσης κάπου 1.370 γερμανικά αεροπλάνα έριξαν περίπου  60.000 Γερμανούς αλεξιπτωτιστές στην Κρήτη  με παντός είδους οπλισμό.

Οι συμμαχικές δυνάμεις που έλαβαν μέρος στη Μάχη της Κρήτης ήταν 30-32000 στρατιώτες και 1500 αξιωματικοί, Άγγλοι, Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί.  Επίσης 11.500 Έλληνες νεοσύλλεκτοι ( Υπήρχαν στο νησί οκτώ τάγματα νεοσύλλεκτων που μεταφέρθηκαν από την Τρίπολη και το Ναύπλιο αγύμναστοι και χωρίς οπλισμό) και μια αξιόμαχη δύναμη της Σχολής χωροφυλακής.  Και σύσσωμος ο ηρωικός Κρητικός λαός.

Επικεφαλής της Δύναμης Κρήτης (Creforce) ήταν ο στρατηγός Μπέρναρντ Φρέιμπεργκ, Νεοζηλανδός, ήρωας του Α΄ παγκόσμιου Πολέμου, Είχε έρθει στην Κρήτη στις 29 Απριλίου του 1941.

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Η Μάχη της Κρήτης το Μάιο του 1941, σύμφωνα με τους ιστορικούς,  αποτελεί εποποιία για την ιστορία του Έθνους μας, αλλά και ειδικότερα για τον κρητικό λαό. Η συμβολή της στην αναχαίτιση των ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών του Χίτλερ και του φασιστικού του καθεστώτος υπήρξε σημαντικότατη για όλο τον κόσμο.

Το έπος της Μάχης της Κρήτης  και της Εθνικής αντίστασης Κρήτης το έγραψε η ψυχή του απλού Κρητικού!

Η Μάχη και η Εθνική Αντίσταση της Κρήτης είναι ένας από τους σταθμούς μιας μακραίωνης πορείας αγώνων, θυσιών, ολοκαυτωμάτων.

Στη Μάχη της Κρήτης οι ηρωικοί υπερασπιστές του νησιού έδωσαν στον εισβολέα απάντηση, ανάλογη με εκείνη του Λεωνίδα.

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ  είναι ένας από τους σημαντικότερους σταθμούς στην ιστορία του 2ου Παγκόσμιου πολέμου. Αποτελεί σύμβολο ηρωισμού και αυτοθυσίας στην Ιστορία των λαών

Η Μάχη της Κρήτης αντέστρεψε τη χρονολογική σειρά των σχεδίων του Γερμανικού επιτελείου. Επέφερε ριζική μεταβολή στις εκστρατείες και ιδίως στην πορεία όλου του πολέμου.

Η Μάχη της Κρήτης καθυστέρησε την επίθεση κατά της Ρωσίας που είχε προγραμματιστεί για τις 18 Μαΐου του 1941 και έδωσε τη δυνατότητα στους Ρώσους να κερδίσουν χρόνο για να αμυνθούν. Έτσι ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος ( Επιχείρηση Βαρβαρόσας ) αντί στα μέσα Μαΐου άρχισε στις 22 Ιουνίου 1941.

Οι Κρητικοί με τους συμμάχους τους στην Κρήτη: Βρετανούς, Νεοζηλανδούς και Αυστραλούς αντιστάθηκαν ηρωικά αλλά ηττήθηκαν. Όμως αυτή ήταν μια πύρρειος νίκη για τους Γερμανούς, γιατί τους προξένησε μεγάλες απώλειες σε έμψυχο και άψυχο δυναμικό.

Ο διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στη Μάχη της Κρήτης, ο στρατηγός Φράιμπεργκ γράφει στην έκθεσή του: "Ολίγα έθνη έχουν τα ευγενικά προτερήματα των Κρητικών".

Ο Γερμανός διοικητής του Σώματος Αλεξιπτωτιστών κατά τη Μάχη της Κρήτης Φον Στούντεντ γράφει στην έκθεσή του: "Δι εμέ ως διοικητής των Γερμανικών μονάδων αλεξιπτωτιστών που κατέλαβαν την Κρήτη, το όνομα της νήσου αυτής συνδέεται με πικρές αναμνήσεις. Ομολογώ ότι επλανήθηκα στους υπολογισμούς μου όταν συνεβούλευσα αυτήν την επίθεση.  Αποτέλεσμα ήταν όχι μόνο να χάσω πολύτιμους αλεξιπτωτιστές, τους οποίους θεωρούσα παιδιά μου, αλλά και να εκλείψουν πλέον οι σχηματισμοί αλεξιπτωτιστών, τους οποίους είχα δημιουργήσει ο ίδιος".

Ο ίδιος ο Χίτλερ ( Hitler) παραδέχθηκε: " Η Κρήτη απέδειξε ότι οι μεγάλες μέρες των αλεξιπτωτιστών τελείωσαν."

Ο Βρετανός ιστορικός Αian Ciark έγραψε, σχετικά με τη μάχη της Κρήτης: «Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο ρους της ιστορίας, αν ένα χρόνο πριν οι κάτοικοι της Δύσης είχαν δείξει το ίδιο θάρρος με τους Κρητικούς κατά την εισβολή των Γερμανών στα χωριά τους».

Ο πατέρας της Νίκης Ουϊνστον Τσόρτσιλ  (Winston Churchill,  ο τότε  πρωθυπουργός της Αγγλίας) στα Απομνημονεύματά του γράφει: «Η αντίσταση στην Κρήτη προκάλεσε την καταστροφή επίλεκτων γερμανικών δυνάμεων, που θα μπορούσαν να παίξουν κεφαλαιώδη ρόλο στα μεταγενέστερα γεγονότα της Μέσης Ανατολής… Στην Κρήτη ο Goering κέρδισε μια Πύρρειο νίκη, διότι με τις δυνάμεις που σπατάλησε εκεί θα μπορούσε εύκολα να κατακτήσει την Κύπρο, τη Συρία, το Ιράκ και ίσως ακόμη και την Περσία... Διέπραξε την ανοησία να αφήσει να του ξεφύγουν αυτές οι μεγάλες ευκαιρίες, με το να θυσιάσει τις αναντικατάστατες αυτές δυνάμεις σε έναν θανάσιμο αγώνα που διεξαγόταν συχνά σώμα με σώμα..."

Ο Άγγλος στρατάρχης Weyvell (Ουέιβελ) ανέφερε στην κυβέρνησή του: "Οι απώλειες των Γερμανών στην Κρήτη έσωσαν τη γενική κατάσταση στη Μεσόγειο, διότι καταστράφηκε το μεγαλύτερο μέρος των αεραγημάτων του εχθρού και μέγας αριθμός αεροπλάνων"!

Ο ίδιος λέγει επίσης: "Προθύμως αναγνωρίζομεν ότι οι Έλληνες σύμμαχοί μας είναι οι πρώτοι που τας υπερόχους νίκας των εις την Βόρειον Ήπειρον άνοιξαν τον δρόμον και κατάφερον πλήγματα κατά της φασιστικής Ιταλίας. Αι επιτυχίαι δεν είχαν μόνον τοπικήν σημασίαν, αλλά επηρέασαν την όλην εξέλιξιν του πολέμου. Η άμυνα της Κρήτης έσωσε την Κύπρον, την Συρίαν, το Ιράκ και ίσως το Τομπρούκ."

Η ΕΣΣΔ, διά του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Μόσχας, αναγνώρισε την καθοριστική συμβολή της Ελλάδος στην καθυστέρηση και τελική αποτυχία της Γερμανικής επιθέσεως εναντίον της ΕΣΣΔ (επιχείρηση "Barbarossa"):  "Επολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων και ενικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήτο δυνατόν να γίνει άλλως, διότι είσθε Έλληνες. Εκερδίσαμεν χρόνον διά να αμυνθώμεν. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμε."

Γράφει ο Joseph Goebbels στο ημερολόγιό του, στις 8 Απρ. 1941, δύο ημέρες μετά την γερμανική επίθεση, εντυπωσιασμένος και αυτός από την μαχητικότητα των Ελλήνων: "Προχωρούμε αργά στην Ελλάδα... Οι Έλληνες είναι γενναίοι μαχητές.... Τα καταληφθέντα χαρακώματα είναι γεμάτα πτώματα... Και αυτός ο Φύρερ θαυμάζει ιδιαιτέρως το θάρρος των Ελλήνων. Ίσως υπάρχει ακόμη ένα ίχνος της παλαιάς ελληνικής καταγωγής σ' αυτούς."

Η εφημερίδα "Χρόνος", του Τόκιο, έγραφε: "Προτείνουμε ως ζήτημα υπέρτατου καθήκοντος τιμής, όπως δημιουργηθεί έκτακτο "Τάγμα των Ιπποτών της Κρήτης), για να τιμηθεί με ειδικό παράσημο κάθε πολίτης, κάθε στρατιώτης και κάθε αξιωματικός που έλαβε μέρος στην ενδοξότερη μάχη της ιστορίας, τη Μάχη της Κρήτης"

Οι Λονδρέζικοι Τάιμς  έγραψαν: "Η Μάχη της Κρήτης υπήρξε το συναρπαστικότερο γεγονός του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. και η αποθέωση του ανθρώπινου ηρωισμού"

Ο Πάτρικ Λη Φέρμορ, ο εκπρόσωπος της Αγγλίας επί Γερμανοκρατούμενης Κρήτης, είπε: "Κατά τη Μάχη της Κρήτης, η ανδρεία και το πνεύμα των Κρητών γέμισαν τις σελίδες του παγκόσμιου τύπου. Η μάχη αυτή έγινε θρύλος και στα μάτια ολόκληρου του κόσμου η λέξη "Κρητικός" έγινε συνώνυμη με τις λέξεις "Πολεμιστής" και "Ήρως" 

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ

ΤΣΩΡΤΣΙΛ  & ΣΤΟΥΝΤΕΝΤ (Επιμέλεια S. J. SMITH)

Ο Τσώρτσιλ, προς τον οποίον διατυπώθηκαν κατηγορίες για την απώλεια της Κρήτης, στα απομνημονεύματά του λέει τα εξής:

“Επάνω από 5000 Βρετανικά και Αυτοκρατορικά στρατεύματα έμειναν μετά τη Μάχη κάπου στη Κρήτη και ο στρατηγός Ουέϊβελ υπέδειξε στους άνδρες αυτούς να συνθηκολογήσουν. Πολλοί όμως διεσκορπίσθησαν στα ορεινά του Νησιού, που έχει μήκος 160 μιλίων. Οι χωρικοί και οι αγρότες ετιμωρούντο χωρίς οίκτο, όταν ανεκαλύπτοντο ότι εβοηθούσαν τόσο τους Ελληνες όσο και τους Βρετανούς αυτούς στρατιώτες. Βάρβαρα αντίποινα επεβάλλοντο σε αθώους και γενναίους χωρικούς, που ετουφεκίζοντο ομαδικώς. Για τον λόγο αυτόν επρότεινα τρία χρόνια αργότερα, το 1944, στο Ανώτατο Πολεμικό Συμβούλιο, όσα εγκλήματα είχαν διαπραχθεί στις διάφορες Χώρες και περιοχές, να δικάζονται εκεί που διεπράχθησαν και οι κατηγορούμενοι να στέλωνται στο τόπο του εγκλήματος δια να δικαστούν. Αυτή η αρχή, ύστερα από μεγάλες πιέσεις μου προς τους Συμμάχους, έγινε τελικά δεκτή και μερικά από τα μεγάλα αυτά εγκλήματα των Χιτλερικών, επληρώθησαν. Συνολικά 16.500 άνδρες μετεφέρθησαν ασφαλώς από τη Κρήτη στην Αίγυπτο. Αυτοί ήταν σχεδόν αποκλειστικώς Βρετανοί και αυτοκρατορικά στρατεύματα από την Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία. Αλλοι 1000 περίπου από διάφορες επιχειρήσεις κομάντος εβοήθησαν κατά τη Μάχη, αλλά ανεχώρησαν αργότερα.

Ο Λαός της Κρήτης, ανεξάρτητα πολιτικής ιδεολογίας, φύλλου ή ηλικίας είχε λάβει τα όπλα από τους Γερμανούς που σκότωνε με πρωτόγονα μέσα και ρίχτηκε στη μεγάλη Μάχη, τη Μάχη της ζωής ή θανάτου, με μια ανήκουστη και αξιοθαύμαστη αυτοθυσία.

Οι απώλειές μας ανήλθον σε 13.000 περίπου νεκρούς, τραυματίες και αιχμαλώτους. Σ’ αυτούς πρέπει να προστεθούν 2000 ακόμη ναύτες. Μετά τον πόλεμο, περισσότεροι από 4000 τάφοι Γερμανών εμετρήθηκαν εις την περιοχήν του Μάλεμε και του κόλπου της Σούδας και άλλοι 1000 εις το Ρέθυμνον και το Ηράκλειον. Εκτός από αυτούς υπάρχει και ο πολύ μεγάλος και άγνωστος αριθμός των Γερμανών που επνίγησαν στη θάλασσα. Εκατοντάδες έχουν ρίξει ακόμη οι Κρητικοί σε ξεροπήγαδα που τα σκέπασαν δια να μην ανακαλυφθούν και πολλούς έχουν θάψει σε τάφους που δε βρέθηκαν ποτέ. Συνολικά από αριθμούς που γνωρίζομε ανήλθον άνω των 15.000 σε νεκρούς και τραυματίες. Χάθηκαν 170 οπλιταγωγά αεροπλάνα, αρκετά καταδιωκτικά και ανεμόπτερα και αρκετό πολεμικό υλικό. Το τίμημα ήταν πολύ βαρύ για τη νίκη τους.

Η Μάχη της Κρήτης είναι ένα παράδειγμα των αποφασιστικών αποτελεσμάτων ενός σκληρού και παρατεταμένου αγώνος, χωρίς να ληφθούν υπ’ όψιν οι ελιγμοί για στρατηγικές θέσεις. Δεν ξέραμε πόσες μεραρχίες αλεξιπτωτιστών διέθεταν οι Γερμανοί. Ύστερα όμως από όλα αυτά που συνέβησαν στη Κρήτη, λάβαμε τα μέτρα μας για να οργανώσουμε την άμυνα της Αγγλίας εναντίον τεσσάρων ή και πέντε τολμηρών αεροκινήτων μεραρχιών. Ακόμη αργότερα τόσον εμείς όσο και οι Αμερικανοί δημιουργήσαμε δυνάμεις αλεξιπτωτιστών σε πολύ μεγάλη κλίμακα. Στη πραγματικότητα δια την Κρήτη, η έβδομη αεροκίνητος μεραρχία ήταν η μόνη που διέθετε ο Γκαίριγκ και αυτή κατεστράφη σχεδόν εξ ολοκλήρου. Πάνω από 5000 από τους γενναιότερους άνδρες της εφονεύθησαν και η όλη διάρθρωσις της οργανώσεως αυτής κατεστράφη δια παντός. Δεν ενεφανίσθη πλέον ποτέ υπό αξιόλογον μορφήν. Οι Νεοζηλανδοί, οι Αυστραλοί, οι Ουαλοί και οι Αγγλοι, μαζί με τους αφάνταστα ηρωϊκούς και πεισματάριδες Κρητικούς, που επολέμησαν στον αποκαρδιωτικόν μάταιο αυτόν αγώνα, μπορούν, δίκαια νομίζω, να αισθάνονται ότι έπαιξαν αποτελεσματικό ρόλο, σε μια μάχη, που μας ανακούφισε σοβαρά.

Η απώλεια των πιο καλών Γερμανών πολεμιστών απεμάκρυνε το τρομερό όπλο των αλεξιπτωτιστών από κάθε περαιτέρω συμμετοχή στα γεγονότα που διεδραματίσθησαν στη Μέση Ανατολή. Ο Γκαίριγκ κέρδισε μόνο μια ΠΥΡΡΕΙΑ ΝΙΚΗ στη Κρήτη, γιατί με τις δυνάμεις που εσπατάλησε εκεί, θα μπορούσε εύκολα να καταλάβη τη Κύπρο, το Ιράκ, τη Συρία και ίσως ακόμη και τη Περσία. Τα στρατεύματα που έχασε στη Κρήτη, ήταν ακριβώς εκείνα που εχρειάζοντο δια να καταλύσουν ευρείες αμφιταλαντευόμενες περιοχές, όπου δεν θα συναντούσαν σοβαρή αντίσταση. Ηταν ανόητος να περιφρονήση τόσες μεγάλες ευκαιρίες και να δαπανήση τέτοιες αναντικατάστατες δυνάμεις, σ’ ένα θανάσιμο αγώνα, που διεξήγετο συχνά από τους Κρήτας και τους Μάορι των Νεοζηλανδών σώμα προς σώμα.”

Ο Γερμανός Διοικητής των γερμανικών μονάδων Αλεξιπτωτιστών Στούντεντ,  στα απομνημονεύματά του -  στο βιβλίο του “Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ” – λέει τα εξής:  

“Οσοι επολέμησαν στη Κρήτη το 1941, πρέπει να είναι υπερήφανοι, τόσον οι επιτιθέμενοι Γερμανοί, όσον και αι Αγγλικαί αμυντικαί δυνάμεις. Δι’ εμέ όμως, ως Διοικητού των Γερμανικών μονάδων αλεξιπτωτιστών που κατέλαβαν την Κρήτη, το όνομα της νήσου αυτής συνδέεται με πικράς αναμνήσεις. Ομολογώ ότι επλανήθην από τους υπολογισμούς μου, όταν συνεβούλευσα αυτή την επίθεσιν. Και το αποτέλεσμα ήτο όχι μόνον να χάσω πολλούς και πολυτίμους αλεξιπτωτιστάς, που τους θεωρούσα σαν παιδιά μου, αλλά και να εκλείψουν πλέον οι γερμανικοί σχηματισμοί αλεξιπτωτιστών, τους οποίους είχα δημιουργήσει εγώ ο ίδιος. Από Γερμανικής πλευράς είναι γνωστόν ότι απεβιβάσθηκαν ή ερρίφθησαν εις την Νήσον 23.464 άνδρες. Παρ’ όλας τας δυσχερείας, ηγωνίσθημεν εναντίον ενός εχθρού αξίως γενναίου και υπερέχοντως αριθμητικώς.

Πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο Γκαίριγκ, επίστευσαν ότι είχε προδοθεί εις τους Αγγλους το Γερμανικόν σχέδιον καταλήψεως της Κρήτης, διότι μετά τας επιχειρήσεις ευρήκαμε εις τα Χανιά, εις το Στρατηγείον του στρατηγού Φράϋμπεργκ ένα νέο σχέδιο Βρετανικής αμύνης κατά των αλεξιπτωτιστών. Προς μεγάλη μου έκπληξιν περιελάμβανε μέγα μέρος των διαταγών μου δια την απόβασιν εις την Ολλανδίαν, αι οποίαι εχρησιμοποιήθησαν και δια την επίθεσιν εις την Κρήτη.

Το Βρετανικό Γενικό Επιτελείον είχε μελετήσει λεπτομερώς τη νέα Γερμανική τακτική αλεξιπτωτιστών. Ο Χίτλερ εξεπλάγει από τας βαρείας απωλείας μας εις την Κρήτην και το παράδοξο ήταν ότι παρ’ όλη τη νίκη, έχασε την εμπιστοσύνη του στο όπλο των αλεξιπτωτιστών.

Στις 19 Ιουλίου που δέχτηκε όσους αλεξιπτωτιστάς επέζησαν στη Κρήτη δια να τους παρασημοφορήσει μού είπε σχετικώς: “Η Κρήτη αποδεικνύει ότι οι αλεξιπτωτισταί ανήκουν πλέον εις το παρελθόν, διότι η επιτυχία του όπλου αυτού εξαρτάται από τον αιφνιδιασμόν, ένα παράγοντα δηλαδή που έχει λείψει πλέον”.

Ο Χίτλερ δεν έχασε μόνο την εμπιστοσύνη του στο όπλο αυτό, αλλά και αρνήθηκε να πιστέψη ότι οι Αγγλοι και οι Αμερικανοί κατήρτιζαν σώματα αλεξιπτωτιστών.

Η αντίσταση εις την Κρήτην έσωσε τη Μέση Ανατολή και καθυστέρησε τη Γερμανική επίθεση κατά της Ρωσίας.

Οι Αγγλοι έβγαλαν ορθά συμπεράσματα από τη Κρήτη και με τη συνηθισμένη μεθοδικότητά τους, άρχισαν να δημιουργούν ισχυρές δυνάμεις αλεξιπτωτιστών. Οι Αγγλοι σχημάτισαν δύο και οι Αμερικανοί πέντε.

Αυτό προκάλεσε μεγάλες δυσχέρειες στους Γερμανούς κατά τα 2 τελευταία αποφασιστικά έτη του πολέμου. Διότι οι Αγγλοαμερικανοί μας χτύπησαν με το όπλο που εμείς είχαμε τελειοποιήσει.

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ

ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΣΗΜΕΡΑ

Θα ήταν λάθος να νομίσουμε πως η Μάχη των Κρητικών, με τη σκληρότητά της και την περιφρόνηση που διαδηλώνει προς την ανθρώπινη ζωή, είναι απλή έκρηξη πολεμοφιλίας. Και θα ήταν λάθος μέγα, γιατί ο Κρητικός είναι, όσο κανένας άλλος, τρυφερός εραστής της ζωής - της ωραίας ζωής Απλά οι Κρητικοί το Μάη του 41 και όχι μόνο, γιατί ακολούθησε μετά και η εθνική αντίσταση 1941 - 1944,  στ' όνομα της Ελλάδας , της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. πλήρωσαν το Χρέος, κάτι που εμείς οι νεότεροι οφείλουμε να αναγνωρίζουμε και να το τιμούμε. Σαφώς η  Μάχη της Κρήτης δεν αποτελεί μόνο ένα στρατιωτικό ιστορικό γεγονός, αλλά κυρίως μια ολόκληρη Φιλοσοφία, ένα ηθικό Σύμβολο.

Στις σημερινές δύσκολες ώρες που περνάει η Ελλάδα, αλλά και η ανθρωπότητα με την οικονομική εξαθλίωση, την καταπάτηση των ανθρώπινων αξιών,  την περιφρόνηση στο δίκαιο και στα δικαιώματα των λαών από κάποιους σύγχρονους σιδερόφρακτους, που μας οδηγούν σταθερά σε μια εποχή  με κυρίαρχο το Νόμο του Ισχυρότερου,  το Νόμο της Ζούγκλας,  σ’ αυτές λοιπόν τις βαριές ώρες,  η Μάχη της Κρήτης έρχεται να μας θυμίσει ότι δεν είναι υποχρεωτικό να νικάει πάντοτε ο πιο δυνατός και ο πιο αδίστακτος. 

  Κι αυτό, γιατί ένα βασικό στοιχείο που χαρακτηρίζει έως σήμερα τη ζωή των ανθρωπίνων κοινωνιών και των ανθρώπων γενικά είναι η ακατανίκητη έλξη τους από ιδανικά όπως η Ελευθερία,  το Δίκαιο,  η Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια και η Ειρήνη.  Όσοι περιφρονούν αυτές τις αρχές,  όσοι μεθυσμένοι από τη δύναμή τους, οικονομική ή στρατιωτική, πιστεύουν πως θα αλλάξουν αυτές τις βασικές ανθρώπινες ιδιότητες και θα μεταβάλουν τους λαούς σε δούλους και υποτελείς,  θα έρθει η στιγμή κάποτε να μετανιώσουν για την έπαρση και την αλαζονεία τους. 

ΚΟΝΤΟΜΑΡΙ: ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΑΜΑΧΩΝ ΑΠΟ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ,

ΕΠΕΙΔΗ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΧΡΟΝΙΚΟ  ΕΘΝΙΚΗΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Από τις αρχές Ιουνίου 1941 δημιουργούνται πλήθος από αντιστασιακές οργανώσεις σε ολόκληρη την Κρήτη, όπως του Μανώλη Μπαντουβά στον Αγ. Σύλλα, του Πετρακογιώργη στις καμάρες, η ομάδα του Αδάμη Κρασανάκη (Κρασαναδάμη) στη Δίκτη,  η Οργάνωση Ανωγείων, η ΚΕΕΕ του Ραφτόπουλου στη Βιάννο, η Οργάνωση του Αντ Γρηγοράκη στον Κρουσώνα, η Οργάνωση του Γ Κατσιά στα Σφακιά, η οργάνωση του Μάντακα στα Λευκά όρη, του Γιώργη Κατσιρντάκη στα Χουστουλιανά, κ.α.

Το Νοέμβριο του 1942, το Γενικό Αρχηγείο Αντίστασης Κρήτης εγκαταστάθηκε στη Δίκτη, αρχικά στη μάντρα του καπετάν Κρασαναδάμη και ακολούθως στου Χαμαίτη τη βρύση

Το Δεκέμβρη του 1942 ο Μανώλης Μπαντουβάς διαλύει το λημέρι  του στον Αγ. Σύλλα και με τα άλλα αδέλφια του πάει και βρίσκει τον καπετάν Κρασαναδάμη και τα  αδέλφια του στη Δίκτη. Όταν το 1942, μετά το κτύπημα των δοσίλογων, την τρομοκρατία των Γερμανών (εκτέλεση 62 μαρτύρων στο Ηράκλειο) κυνηγούν τον Μπαντουβά και ντόπιοι δοσίλογοι και Γερμανοί. Προ αυτού ο Μπαντουβάς πάει και βρίσκει τον Κρασαναδάμη και τον στηρίζει. Εκεί έρχονται μετά και ο Ποδιάς, Ζαμπετοχρήστος, οι αξιωματικοί Μπετεινάκης, Πλεύρης, Ραφτόπουλος κ.α. και ιδρύουν το Ενωμένο αντάρτικο με Γενικό αρχηγό τον Μανώλη Μπαντουβά.

Αργότερο το Γενικό Αρχηγείο μεταφέρθηκε από τη  μάντρα του Κρασαναδάμη στου Χαμαίτη τη βρύση.

Στις 4 Φεβρουαρίου 1943 πέφτει στο Καθαρό της Δίκτης ο Άγγλος Ταγματάρχης Πάτρικ Λη Φέρμορ, σύνδεσμος του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής και το παραλαμβάνουν ο Καπετάν Κρασαναδάμης με τον ήρωα Παύλο Πετράκη.

 Στις αρχές Αυγούστου 1943 πραγματοποιείται συνάντηση αξιωματικών και καπεταναίων στη μάντρα του καπετάν Κρασαναδάμη, για να προετοιμάσουν την υποστήριξη συμμαχικής Απόβασης,

Στις 3 Νοεμβρίου 1943 οι Γκεσταμπίτες με τον Σουμπερτ φτάνουν στο Λασίθι και σφάζουν ή δέρνουν τους Λασιθιώτες. Από εκεί μετά πάνε σε άλλα μέρη της Κρήτης.

Στις 12-20 Σεπτεμβρίου γίνεται η νικηφόρα Μάχη της Βιάννου με αρχηγό το Εμμ Μπαντουβά και υπαρχηγούς τον Κρασαναδάμη κ.α. όπου φονεύτηκαν πάρα πολλοί Γερμανοί και αιχμαλωτίστηκε όλο το Γενικό Γερμανικό Επιτελείο και συνάμα ακολούθησε η παράδοση της στρατιάς των Ιταλών, κάπου 7.500 Ιταλοί.

Το Δεκέμβριο γίνεται εκτέλεση 12 Γερμανών αξιωματικών στη  μάντρα του Καπετάν Κρασαναδάμη από την ομάδα Μπαντουβά ( ως αντίποινα  τόσο για τη δολοφονία από τους Γερμανούς ενός από τα αδέλφια Μπαντουβά όσο και άλλων Κρητών). Ως αντίποινα οι Γερμανοί καίνε και κατασφάζουν τα χωριά της Βιάνου και Ιεράπετρας

Στις 26 Απριλίου 1944 πραγματοποιήθηκε  η απαγωγή του στρατηγού Κράιπε από τους  W. S. Moss και o P. L. Fermor και Κρήτες αντιστασιακούς Γιώργη Τυράκη, Μ. Πατεράκη κ.α. Ήταν μια τολμηρή και μοναδική ενέργεια, η οποία καταρράκωσε το ηθικό των κατακτητών Γερμανών, και έκανε υπερήφανους όλους τους Κρητικούς. Από την άλλη η πράξη αυτή είχε  άσχημες συνέπειες (παρά πολλά θύματα) λόγω της εκδίκησης των Γερμανών.

Στις 16 Σεπτεμβρίου ο Στρατηγός Κάρτα με δύο ανώτερους αξιωματικούς του επιτελείου του και το Λοχαγό Ταβάνα παραδίνονται. Σε σύσκεψη που πραγματοποιείται στους Ποταμούς, μεθοδεύεται η φυγάδευση του Κάρτα. Στη σύσκεψη παίρνουν μέρος ο πρώην Βουλευτής και Υπουργός Στυλιανός Κούνδουρος, ο Άγγλος Λη Φέρμορ, ο στρατιωτικός Διοικητής Νομού Λασιθίου Συνταγματάρχης Νικόλαος Πλεύρης και ο καπετάνιος Κρασανάκης Αδάμ. Οι δύο Ιταλοί αξιωματικοί με τους επιτελείς τους παραλαμβάνονται από ομάδα ανταρτών με επικεφαλής τον Αδάμ Κρασανάκη στο Μέσα Λασίθι. Αφού διανυκτέρευσαν στο χωριό Μαγουλά, οδηγήθηκαν μέσω Επανωσήφη και Αχεντριά στην περιοχή Τσούτσουρος. Στις 20 Σεπτεμβρίου καταφτάνει στη θέση Μαριδάκη, Αγγλικό σκάφος επιφάνειας, στο οποίο επιβιβάζεται ο Κάρτα με τους επιτελείς του.

Στη συνέχεια την ήπια ιταλική κατοχή διαδέχεται η επαχθέστερη Γερμανική.

Τον Αύγουστο του 1944 γίνονται σαμποτάζ (κάψιμο αποθηκών βενζίνης, ανατινάξεις εγκαταστάσεων κ.α.) στις Δαφνές, και Αποστόλους Πεδιάδος, στο Δράσι Μεραμβέλου κ.α. από τους Κρασαναδάμη, Χαιρέτη, Φιλεντέμ κ.α.

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΒΑΘΥΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΓΕΡΜΑΝΩΝ

Η Γερμανική κατοχή παίρνει τέλος στις 9 Μαΐου 1945, με την υπογραφή της συνθήκης παράδοσης των Γερμανοιταλικών δυνάμεων.

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΣΤΟ ΛΗΜΕΡΙ ΣΤΗ ΜΑΝΤΡΑ ΤΟΥ ΚΡΑΣΑΝΑΔΑΜΗ

& ΣΤΟΥ ΧΑΜΑΙΤΗ  ΣΤΗ ΔΙΚΤΗ

Ο Ιταλός Διοικητής Καρτα πριν την παράδοση του

στον Καπεταν Κρασαναδαμη

ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΔΑΜΗΣ ΚΡΑΣΑΝΑΚΗΣ Ή  ΚΡΑΣΑΝΑΔΑΜΗΣ

Ο Καπετάν Κρασαναδάμης ( 1887 – 1981 μ.Χ.) έλαβε μέρος σε όλους τους αγώνες της Κρήτης από  το 1912 και εξής. καταρχήν πηγαίνει ως εθελοντής το 1912 στην Ήπειρο και παίρνει μέρος στις μάχες μαζί με άλλους εθελοντές Κρητικούς του ηπειρωτικού αγώνα, γίνεται σωματοφύλακας του Κωνσταντίνου  και είναι αυτόπτης μάρτυρας της παράδοσης των Ιωαννίνων στον Κωνσταντίνο.

Παίρνει μέρος, εθελοντικά πάλι, στη Μάχη της Κρήτης  το Μάη του 1941 στον Τομέα Ηρακλείου. Είναι από τους πρωταγωνιστές της Εθνικής αντίστασης Κρήτης.  Το Ιούνιο του 1941 ιδρύει την αντάρτικη ομάδα Λασιθίου και γι αυτό άλλωστε και ονομάστηκε έτσι το λημέρι της Δίκτης, δηλαδή «Λημέρι στου Κρασαναδάμη τη μάντρα».

Όταν το 1942, μετά το κτύπημα των δοσίλογων, την Τρομοκρατία των Γερμανών (εκτέλεση 62 μαρτύρων στο Ηράκλειο) κυνηγούν τον Μπαντουβά και ντόπιοι δοσίλογοι και Γερμανοί. Προ αυτού ο Μπαντουβάς πάει και βρίσκει τον Κρασαναδάμη και τον στηρίζει.

Ο Κρασαναδάμης πήρε μέρος στη Μάχη της Βιάννου, στο Σαμποτάζ στο Δράσι Μεραμβέλου τον Αύγουστο του 1944, σ’ αυτόν παραδόθηκε ο Ιταλός στρατηγός Κάρτας κ.α. Στο λημέρι του, αρχές Αυγούστου 1943, πραγματοποιήθηκε συνάντηση αξιωματικών και καπεταναίων, για να προετοιμάσουν την υποστήριξη της συμμαχικής Απόβασης, καθώς και την απαγωγή αρχηγών των κατακτητών.

Η οικογένειά του Κρασαναδάμη διέθετε πάρα πολλούς άντρες και συνάμα ο ίδιος ήταν ο πιο μεγάλος κτηνοτρόφος της Κρήτης. Εξ ου και η φράση «Στου Κρασανάδη τη μάντρα σ΄έχω», δηλαδή μη ζητάς πολλά, γιατί δεν έχω όσα έχει ο Κρασαναδάμης.

Ο Κρασαναδάμης είχε 5 γιους (Γιώργη, Βασίλη, Μανώλη, Γιάννη και Λευτέρη), 5 αδέλφια (Αδάμης, Γιάννη, Τηλέμαχο, Αντώνη, Νικόλη ), 19 τότε εμπόλεμους ανιψιούς, πρόσθεσε δεύτερα κ.τ.λ. ξαδέλφια, γαμβρούς, σύντεκνους, συμπέθερους, φίλους κ.τ.λ.

Ο Κρασαναδάμης, ο λαϊκός αγωνιστής και αρχηγός των ανταρτών του Ε.Α.Μ. και μετά τη διάσπαση της Ε.Ο. Λασιθίου, συνεχίζει αυτοβούλως την παράδοση των λαϊκών αγωνιστών του Οροπεδίου (στα μέτρα τα δικά του), του καπετάν Καζάνη και Βασιλογιώργη, συγκαταλέγεται στις μεγάλες μορφές των καπεταναίων της Κρήτης, Μπαντουβά, Ποδιά, Πετρακογιώργη, Σατανά, Λεμονιά και Δραμουντάνη, Πατεράκη και Σήφη Νάνη (Αντώνης Σανουδάκης, συγγραφέας της Αντίστασης 1941 – 1944).

Απελευθέρωση, Αγ. Γεώργιος Λασιθίου: Ο καπετάν Μπαντουβάς (στη μέση), Καπετάν Κρασαναδάμης και  καπετάν Γιώργης Ι Κρασανάκης )

Ο καπετάν Μ. Μπαντουβάς λέει στα απομνημονεύματά του: << Ο Κρασαναδάμης είναι ο πιο τίμιος και ηρωικός αγωνιστής της Κρητικης Αντίστασης>>.

Και οι διδάκτωρ και συγγραφέας της Αντίστασης Α. Σανουδάκης συμπληρώνει: <<Πράγματι διέθεσε όλο-του το είναι και την περιουσία του για τον Αγώνα, μπήκε μεγαλοβοσκός και βγήκε φτωχός. Και μάλιστα δεν παραπονέθηκε γι αυτό, ούτε και ζήτησε ποτέ αποζημιώσεις ούτε και διακρίσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τέλος της Κατοχής πρόσφερε την Αρχηγία Λασιθίου στον Νίκο Πλέυρη το συνταγματάρχη, γιατί όπως λέει « εγώ ‘μουν βοσκός, ενώ αυτός ήταν στρατιωτικός». Είναι πράξη ανθρώπου που έχει βαθιά συνείδηση του εαυτού του και συναίσθηση του προορισμού του. Γιατί σαν και το Μπαντουβά έβαζε πάνω απ’ όλα την αγάπη για το τόπο-του>> 

Ο Αντισυνταγματάρχης και στρατιωτικός ηγήτωρ (αρχηγός από μεριάς στρατού και όχι ελεύθερος σκοπευτής, καπετάνιος) Λασιθίου Ν. Πλέυρης.

Ο συνταγματάρχης Νίκος Πλεύρης ήταν εξάδελφος του Καπετάν Κρασαναδάμη και στην περίοδο της Γερμανικής κατοχής της Κρήτης (1941 – 1944 ) είχε αποστολή την οργάνωση των αντάρτικων ομάδων Λασιθίου.

Μετά την Γερμανική κατοχή, ύστερα από πρόταση-στήριξη  των Άγγλων,  έγινε αρχηγός Λασιθιώτικης αντάρτικης ομάδας με την οποία έλαβε μέρος στα κατοπινά γεγονότα.

Ας σημειωθεί και ότι στον ελληνοτουρκικό πόλεμο πήγε εθελοντής και επειδή ανδραγάθησε στη Μ. Ασία παρασημοφορήθηκε και του έγινε πρόταση να παραμείνει ως μόνιμος αξιωματικός στο στρατό, κάτι που έγινε.   

Η ΑΠΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗ

ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ

& ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ ΤΗΣ ΒΙΑΝΝΟΥ

Μετά την  Μάχη της Βιάννου, οι αντάρτες Μπαντουβά – Κρασαναδάμη αιχμαλώτισαν 15 Γερμανούς αξιωματικούς και τους πήγαν  στη μάνδρα του Κρασαναδάμη. Μετά από αυτό οι Γερμανοί άρχισαν να τους ψάχνουν και συνάμα να σφάζουν τον κόσμο και να κατακαίγουν τα χωριά γύρω από την Βιάννο, όχι μόνο για εκδίκηση, αλλά και για να μαρτυρήσουν που έκρυβαν οι αντάρτες τους Γερμανούς αξιωματικούς. Μαθαίνοντας  οι Γερμανοί από προδότες ότι οι αντάρτες είχαν μεταφέρει τους Γερμανούς αξιωματικούς  στην Δίκτη, την περικύκλωσαν και η Δίκτη έγινε «νεκρή ζώνη» . Δηλαδή όποιος αντάρτης ή Έλληνας έμπαινε ή έβγαινε από αυτή  τη ζώνη (περικύκλωση) εκτελούνταν επί τόπου. Εμπρός σε αυτό το γεγονός έφυγαν κρυφά και άμεσα όλοι οι αντάρτες της Δίκτης. Πριν φύγουν, όμως, κάποιος από την ομάδα Μπαντουβά, ως εκδίκηση για το φόνο ενός αδελφού του Μανώλη Μπαντουβά από τους Γερμανούς, σκότωσε όλους τους Γερμανούς αξιωματικούς  και κατόπιν έφυγε χωρίς να θάψει τα πτώματα. Μαθαίνοντας αυτό ο Κρασαναδάμης  στη Μεσσαρά, όπου είχε καταφύγει, σκέφτηκε ότι αν βρουν οι Γερμανοί τα πτώματα των αξιωματικών τους σε Λασιθιώτικη περιοχή, αμέσως θα σκότωναν όλους τους Λασιθιώτες ή θα έκαναν τα ίδια και χειρότερα από αυτά που είχαν κάνει στη Βιάννο. Προ αυτού παίρνει μαζί του τον γιο του Γιώργη και τα αδέλφια του Τηλέμαχο και Νικόλη, καθώς και τους δυο γιους του Νικόλη, τους Κωστή και Γιάννη,  και αψηφώντας για τη ζωή τους πήγαν στη Δίκτη και έριξαν τα πτώματα σε μια  Λατσίδα (Οι άλλοι δεν ήθελαν να πάνε και γιατί φοβόντουσαν και γιατί τα πτώματα μυρίζουν συνάμα  έπρεπε να κουβαληθούν σε απόσταση ανηφορική και δύσβατη γύρω στα 100Ο μ.). Κατόπιν διάδωσε έντεχνα ότι οι Γερμανοί αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν στη Μέση Ανατολή και έτσι σώθηκε το Οροπέδιο Λασιθίου.

Μετά την απελευθέρωση, το 1960 συγκεκριμένα, ο γιος του καπετάν Κρασαναδάμη, ο Γιώργης, κατέβηκε στη Λατσίδα με σκοινί και έβγαλε τα οστά των Γερμανών και τα παρέδώσε στην Γερμανική αφιλοκερδώς ( και όχι με χρήματα, όπως του έλεγαν άλλοι να κάνει και ως αποζημίωση, αν και τον είχαν οι Γερμανοί επικηρύξει σε θάνατο για την αντιστασιακή του δράση. Τα οστά παραδόθηκαν με πρωτόκολλο που υπέγραψε και ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Αγ. Γεωργίου και στη συνέχεια ενταφιάστηκαν στο Γερμανικό Νεκροταφείο Χανίων.

Ο καπετάν Γιώργης ΚΡΑΣΑΝΆΚΗς γεννήθηκε το 1915 στο χωριό Άγιος Γεώργιος και ήταν το 6 από τα 9 παιδιά του Καπετάν Αδάμη Κρασανάκη (Κρασαναδάμη) και της Αλεξάνδρας Πλεύρη. Υπήρξε ένας αγνός, τίμιος και εργατικός Κρητικός. Αγαπούσε υπερβολικά τον τόπο του και ήταν ένας από τους πιο φανατικούς και αντιπροσωπευτικούς τύπους Κρητικών.

Έλαβε μέρος και στη Μάχη της Κρήτης και στην Εθνική αντίστασης Κρήτης. Ήταν κλάσεως του 1938 και υπηρετούσε ως στρατιώτης στο 43ο Σύνταγμα Πεζικού (11ος  Λόχος) Κρήτης, όταν γινόταν οι επιχειρήσεις των Γερμανών για την κατάληψη της Κρήτης, με τους οποίους έδωσε μάχη και στα Χανιά και στο Ηράκλειο.

Μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Γερμανούς και την αποχώρηση των στρατευμάτων που βρίσκονταν στην Κρήτη στη Μέση Ανατολή, ο Γιώργης Κρασανάκης μαζί με πολλούς άλλους  (στρατιώτες και πολίτες: αδέλφια Μπαντουβά, Ποδιά, Μπουτζαλή, Καρά, Ζαμπετοχρήστο κ.α.) δεν το έβαλαν κάτω, αλλά αποφάσισαν μετά από ορκωμοσία στον Αγ. Σύλλα τη συνέχιση του αγώνα εναντίον των Γερμανών. Στην συνέχεια κάνανε λημέρι στη μάντρα του πατέρα του, στη μάντρα του Καπετάν Κρασαναδάμη στη Δίκτη, όπου μαζί με όλη την οικογένεια Κρασανάκη (αδέλφια, θείους, ξαδέλφια), καθώς και με άλλους Λασιθιώτες δημιούργησαν έναν από τους πρώτους σημαντικούς αντιστασιακούς πυρήνες της Κρήτης. 

Το Νοέμβριο του 1942, το Γενικό Αρχηγείο Αντίστασης Κρήτης εγκαταστάθηκε στη Δίκτη, αρχικά στη μάντρα του καπετάν Κρασαναδάμη και ακολούθως στου Χαμαίτη τη βρύση, και εκεί ανατέθηκε στον Γιώργη Κρασανάκη η Διοίκηση ομάδας ως οπλαρχηγού με τομέα δράσης την ανατολική Δίκτη (Καθαρό – Λάζαρος) και με την οποία έλαβε μέρος στην 8ημερη Μάχη της Βιάνου στις 25 Σεπτεμβρίου 1943 όπου φονεύτηκαν πάρα πολλοί Γερμανοί και αιχμαλωτίστηκε όλο το Γενικό Γερμανικό Επιτελείο και συνάμα ακολούθησε η παράδοση της στρατιάς των Ιταλών, κάπου 7.500 Ιταλοί.

Από τα αρχεία της Γκεστάμπο, του Γερμανικού Γενικού Επιτελείου Κατοχής/ Διοίκησης Χανίων, διαβάζουμε και ότι ο Γεώργιος Αδάμ Κρασανάκης μαζί με άλλους Κρητικούς αντιστασιακούς (Μπαντουβά, Πετρακογιώργη κ.α.) επικηρύχθηκαν  για την αντιστασιακή τους Δράση. Και για όλα αυτά του απενεμήθησαν μετάλλια τόσο από το ΓΕΣ και την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ όσο και  από άλλους Φορείς: Νομαρχία Λασιθίου, ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΕΝΩΣΗ, ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΚΡΗΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ κ.α.

Ο καπετάν Βασίλης Κρασανάκης ήταν ο μεγαλύτερος από τους γιους  του Καπετάν Αδάμη Κρασανάκη (Κρασαναδάμη) και της Αλεξάνδρας Πλεύρη.

Στις 3 Νοεμβρίου 1943 οι Γκεσταμπίτες με τον Σουμπερτ φτάνουν στο Λασίθι και σφάζουν και δέρνουν τους Λασιθιώτες, για να μαρτυρήσουν ποιοι είναι οι αντάρτες του καπετάν Κρασαναδάμη και που βρίσκεται το καταφύγιο τους στη Δίκτη.  Στο μαγαζί του Χριστόφορου Πλεύρη στον Αγιο Γεώργιο βασανίζεται και ο καπετάν Βασίλης, που όμως τόσο αυτός όσο και οι υπόλοιποι δεν δεν μαρτύρησαν τίποτα. Θύματά τους ήταν τα αδέλφια Πυθαρούλη από το Τζερμιάδω, ο Καροφυλάκης από την Κουδουμαλιά κ.α.

Από μια διασωθείσα κατάσταση ανταρτών – συνεργατών επαρχίας Λασιθίου με τους οποίους ο Κρασαναδάμης ίδρυσε το λημέρι του στη μάντρα του, διαβάζουμε:

Ψυχρό: Μηλιαράς Κωνσταντίνος του Γεωργίου και της Δέσποινας, κλάσης 1940, Πιταροκοίλης Μιχ του Νικολάου και της Καλλιόπης, κλάσης 1937, Σηφάκης Δημήτριος του Ιωάννου και της Κλεάνθης, κλάσης 1933, Κανδυλογγιανάκης Ευάγγελος του Γεωργίου και της Ξένιας, κλάσης 1941, Χαλαμπαλάκης Εμμ του Ιωάννου και της Ελ., κλάσης 1927, Καραβαλάκης Μιχαήλ του Ιωάννου και της Καλιόπης, κλάσης 1927………….

Άγιος Γεώργιος: Σπανάκης Ηλίας του Γεωργίου και της Χρισ., κλάσης 1915, Κουνετάκης Γεώργιος του Ζαχαρία (κλάσης 1934), Κρασανάκης Αδάμ του Εμμ, κλάσης (μη ευανάγνωστο), Κρασανάκης Δημήτριος του Εμμ και της Μαρίας, κλάσης 1940. Πετράκης Νικόλαος του Εμμ και της Μαρίας, κλάσης 1936, Πετράκης Παύλος του Εμμ και της Μαρίας, κλάσης 1907), Χατζάκης Νικόλαος του Εμμ και της Ζαχαρένιας, κλάσης 1920, Αγαπάκης Εμμ. του Αντωνίου και της Καλ., κλάσης 1924, Γαλανάκης Εμμ του Κωνσταντίνου και της Αννας, κλάσης 1931, Γαλανάκης Βασιλ., Κασαπάκης Αντώνιος του Κωνσταντίνου και της Μαρίας, κλάσης 1923, Πλέβρης Εμμ του Νικολάου και της Ελένης, κλάσης 1934, Πλέβρης Γεώργιος του Δημ και της Αναστασίας, κλάσης 1904, Πλέβρης Εμμ του Δημ, και της Καλλιόπης, κλάσης 1904, Πλεβράκης Γεώργιος του Εμμ και της Χρυσής, κλάσης 1938, Τσουκάκης Νικόλαος του Ιωάννη και της Μαρίας, κλάσης 1933, Πλέβρης Τηλέμαχος του Γεωργίου και της Αριστέας, κλάσης 1938………..

Πλάτη: Εργαζακης Ιωάννης του Εμμ και της Μαρίας, κλάσης 1924, Χαραλαμπάκης Μιχ του Ζαχ. και της Αικ., κλάσης 1924, Παπαχρονάκης Γεώργιος του Εμμ και της Πραξ., κλάσης 1928, Ζαχαριάδης Γεώργ, του Νικολάου και της Μαρίας, κλάσης 1927, Παπαδημητράκης Νικόλαος του Ιωάννου και της Μαρίας, κλάσης 1947, Χαραλαμπάκης Αριστ. του Ζαχ. και της Αικ., κλάσης 1928, Παπαχρονάκης Δημήτριος του Κωνσταντίνου και της Αννας, κλάσης 1941, Παπαχρονάκης Μιχ του Κωνσταντίνου και της Αννας, κλάσης 1936, Χατζογιάννης Γεώργιος του Μιχ….

Κουδουμαλιά: Βισκαδούρος Γεώργιος  του Μιχαήλ και της Ευφρ., κλάσης 1934, Παπαδάκης Ιωάννης του Γεωργίου και της Καλλιόπης, κλάσης 1920, Κασαπάκης Μιχαήλ τους Εμμ και της Φωτεινής, κλάσης 1944, Κασαπάκης Γεώργιος τους Εμμ και της Φωτεινής, Ανυφαντάκης Γεώργιος του εμμ και της Ελ., κλάσης 1925, Ανυφαντάκης Ιωάννης τους Εμμ και της Ελένης, κλάσης 1932, Στρατάκης Χαράλαμπος του Χαρ. Και της Μαρίας, κλάσης 1932, Ανυφαντάκης Μιχαήλ…

Αβρακόντε: Χριστοφάκης Εμμ του Ιωαν, και της Καλλιόπης, κλάσης 1925, Χριστοφάκης Αριστείδης του Ιωάν και της Καλλιόπης, Καλικάκης Θεοφρ. Του γεωργίου και της Π, κλάσεως 1947, Τζιράκης Αριστοτέλης του ιχ. Και της Αρ., κλάσης 1927, Καλυκάκης Χαρίδημος του Γεωργίους, κλάσης 1927, Βελιβασάκης Ιωάννης (παπάς) του Ιωάννη και της Αργ., κλάσης 1919, Φουκαράκης Ελευθέριος του Ξ, κλάσης 1937, Γαλανάκης Ιωάννης του Γεωργίου και της Καλλ., κλάσης 1921, Καλυκάκης Γεώργιος του Κωνσταντίνου και της Μαρίας, κλάσης 1934,…

Κάτω Μετόχι: Τζανάκης Γεώργιος του Ζαχαρία και της Μαρίας, κλάσης 1934, Μπουτσάκης Γεώργιος του Εμμ  και της Ανδρ., κλάσης 1934, Μενδελανάκης Τ. του εμμ και της μαρίας, κλάσης 1943,…. (ακολουθούν και άλλα ονόματα) 

Λασιθιώτικες Μαδάρες, λημέρι στη μάντρα Κρασαναδάμη (στη θέση Βιτσιλόνερο της Δίκτης): Ν. Μπαντουβάς (με σταυρό), Α. Μπουτζαλής, Μ. Αρβανιτάκης, Π. Ζωγραφιστός, Γ. Τσαντηράκης, δ. Σκουλάς, Γ. Χαιρέτης, Γ. Επιτροπάκης, Ελλη Λουλακάκη.

ΠΗΓΕΣ:

1. Από τις Αφηγήσεις σε μένα τον ίδιο από τους ίδιους τους Καπετάνιους  Κρασαναδάμη (παππούς μου)  και Μανώλη Μπαντουβά (νονός της αδελφή μου ΝΙΚΗΣ).

2. Τα βιβλία:

 Απομνημονεύματα Τσώρτσιλ και Στούντεντ “Η Μάχη της Κρήτης”.

«Απομνημονεύματα Καπετάν Μανώλη Μπαντουβά», Αντώνη Σανουδάκη,

«Βήματα Λευτεριάς -  Καπετάν Κρασαναδάμη», Αντώνη Σανουδάκη,

Οι Αγώνες των Μεσσαριτών Κρήτης, Στ. Ταβερναράκη,

 Μέσα Λασίθι – Ιστορία Κρητων, Εμμ. Ι., Φαρσάρη.

ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ  ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΜΑΧΗΤΩΝ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΟΥΣ:

Καπετάν ΑΔΑΜΗ ΚΡΑΣΑΝΑΚΗ (ΚΡΑΣΑΝΑΔΑΜΗ)

Καπετάν ΓΙΩΡΓΗ ΑΔΑΜ ΚΡΑΣΑΝΑΚΗ

Καπετάν ΒΑΣΙΛΗ ΑΔΑΜ ΚΡΑΣΑΝΑΚΗ

Ψηλορείτης και Μαδάρες, Λασιθιώτικα βουνά

Σεις γενήκατε λημέρια Κρασανήδω ,  Μπαντουβά,

Σαμαρίτη και Ποδιά………. (αντάρτικο)

Η παρούσα μελέτη αναγνώστηκε (συνοπτικά) στην εκδήλωση για τη Μάχη της Κρήτης,  που έγινε από το Σύλλογο Κρητών στην Πλατεία Αγίας Παρασκευής επι προεδρίας Μιχ. Κατσιρντάκη, παρουσία 10.000 και άνω κόσμου